- niespokojnie
- przysłów. od niespokojnya) w zn. 1:
Spać niespokojnie.
b) w zn. 2:Rozglądać się niespokojnie.
Oczy biegały mu niespokojnie.
Słownik języka polskiego . 2013.
niespokojnie
Look at other dictionaries:
niespokojnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., niespokojnieej, {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. niespokojny w zn. 1.: Wiercić się niespokojnie na krześle.; w zn. 3.: Głos drżał mu niespokojnie. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nos — 1. Coś kręci, wierci kogoś w nosie «coś drażni czyjś węch, wywołuje uczucie pieczenia, swędzenia w nosie»: (...) dopiero westchnął z ulgą, kiedy się znaleźli w podsieniach domu i na świeżym powietrzu. Zapach ciężkich pachnideł wiercił mu jeszcze… … Słownik frazeologiczny
biegać — ndk I, biegaćam, biegaćasz, biegaćają, biegaćaj, biegaćał 1. «biec od czasu do czasu; poruszać się pośpiesznie w różnych kierunkach; brać udział w biegu» Dzieci biegają po podwórzu. Zwierzęta biegają w klatkach. Biegać po mieście w poszukiwaniu… … Słownik języka polskiego
burzliwie — burzliwieej przysłów. od burzliwy a) w zn. 1: Jest burzliwie. b) w zn. 2: Woda burzliwie płynie. przen. «niespokojnie, gwałtownie» Burzliwie spędzona młodość. Zebranie przebiega burzliwie … Słownik języka polskiego
kokosić się — ndk VIa, kokosić sięszę się, kokosić sięsisz się, kokoś się, kokosić sięsił się pot. «zachowywać się niespokojnie; kręcić się, wiercić się (jak kokosz na jajach)» Dziecko kokosiło się przed snem … Słownik języka polskiego
latać — ndk I, lataćam, lataćasz, lataćają, lataćaj, lataćał 1. «przebywać drogą powietrzną pewną przestrzeń (zwykle tam i na powrót albo co pewien czas); unosić się, krążyć w powietrzu, fruwać» Latać nisko, wysoko. Latać nad ziemią, nad wodą, nad… … Słownik języka polskiego
nerwowo — 1. «pod względem stanu nerwów» Chory, rozstrojony, wyczerpany nerwowo. Nie wytrzymywać czegoś nerwowo. 2. «w sposób świadczący o złym stanie nerwów, zdenerwowaniu; w podnieceniu, gorączkowo, niespokojnie» Mówić, śmiać się, mrugać nerwowo. Spać… … Słownik języka polskiego
polatywać — ndk VIIIa, polatywaćtuje, polatywaćywał «unosić się w powietrzu, krążyć, latać z przerwami» W powietrzu polatywały nitki babiego lata. Ptactwo polatywało niespokojnie … Słownik języka polskiego
serce — n I; lm D. serc 1. «mięśniowy narząd, którego praca warunkuje krążenie krwi w układzie naczyniowym; u człowieka, ssaków i ptaków ma kształt spłaszczonego stożka, zwróconego podstawą ku górze, i składa się z dwóch, całkowicie oddzielonych od… … Słownik języka polskiego
tłuc — ndk XI, tłukę, tłuczesz, tłucz, tłukł, tłuczony 1. «uderzeniami rozbijać na kawałki, rozgniatać coś, niszczyć coś przez uderzanie, rzucanie; rozbijać» Tłuc szklanki przy zmywaniu. Brzęk tłuczonego szkła. Tłuczone kartofle. Tłuc kamienie. Tłuc… … Słownik języka polskiego
