Nieudolny debiutant.
Krzywe litery, pisane nieudolną ręką.
Nieudolny rysunek, wiersz.
Nieudolne fotografie.
Słownik języka polskiego . 2013.
nieudolny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, nieudolnyni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} nieumiejący sobie z czymś poradzić, dobrze czegoś robić; nieporadny, niezdarny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nieudolny człowiek, pomocnik,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
niedołężny — niedołężnyni, niedołężnyniejszy 1. «nie mający sprawności fizycznej; nieudolny, niezdarny, ociężały» Niedołężny kaleka. Niedołężni chorzy. Niedołężny chód. 2. «świadczący o braku umiejętności w danej dziedzinie; nieudolny» Niedołężny styl.… … Słownik języka polskiego
komedia — Grać, odegrać, zagrać komedię (przed kimś) «zachowywać, zachować pozory, udawać, udać coś, zwykle w sposób nieudolny, łatwy do rozszyfrowania»: Skąd ona o tym wie? – powiedział prawie szeptem. – Kto? – maskowałem się dalej. (...) – Nie rozumiem,… … Słownik frazeologiczny
bazgranina — ż IV, CMs. bazgraninainie; lm D. bazgraninain «niestaranne, nieczytelne pismo lub nieudolny rysunek; gryzmoły» Dziecinna bazgranina. Z trudnością odczytywać czyjąś bazgraninę. przen. «zwykle o jakimś tekście, utworze literackim, zwłaszcza… … Słownik języka polskiego
ciężkawy — ciężkawywi «nieco ciężki, ociężały, powolny» Na starość zrobiłem się ciężkawy, nie lubię podróży. przen. «dość trudny, zawiły, niezręczny, nieudolny» Ciężkawa rozmowa. Ciężkawy dowcip … Słownik języka polskiego
ciężki — ciężkiżcy, ciężkiższy 1. «mający duży ciężar, dużo ważący; dający się z trudem dźwigać» Ciężki kamień, bagaż, pakunek, plecak. Ciężka zbroja. Ciężki wóz z węglem. Jesteś cięższa niż ja. ∆ Ciężki bombowiec «bombowiec przystosowany do zabierania… … Słownik języka polskiego
częstochowski — częstochowskiscy przym. od Częstochowa ∆ Rym częstochowski, wiersz częstochowski «rym, wiersz nieudolny, prymitywny, przypominający budową i formą pieśni odpustowe» … Słownik języka polskiego
gryzmoła — odm jak ż IV, CMs. gryzmołaole; lm MB. gryzmołały 1. ż a. m; lm D. gryzmołaoł (także DB. gryzmołałów tylko o mężczyznach) «ten, kto gryzmoli, pisze nieporządnie, niewyraźnie, nieudolnie rysuje, kreśli coś» przen. «marny literat, kiepski malarz» 2 … Słownik języka polskiego
kaleki — kalekiecy «dotknięty kalectwem, ułomny, niedołężny» Kalecy ludzie. Kalekie dziecko. Kalekie nogi, ręce. przen. a) «uszkodzony, zniszczony» Kalekie kikuty drzew. b) «niedoskonały, mający usterki; niezdarny, nieudolny» Kaleki opis czegoś … Słownik języka polskiego
mazanina — ż IV, CMs. mazaninanie; lm D. mazaninain pot. «niestaranne, nieudolne pisanie, rysowanie itp., mazanie; to, co jest namazane, np. brzydkie, nieczytelne pismo, nieudolny rysunek» … Słownik języka polskiego
