obracanie
Look at other dictionaries:
obieg — m III, D. u, N. obieggiem, blm 1. «obracanie się dookoła czegoś, okrążanie czegoś; obrót» Obieg planet dookoła Słońca. 2. «krążenie płynu w układzie zamkniętym» Obieg wody w centralnym ogrzewaniu. Obieg pary w maszynie. Obieg krwi w organizmie. 3 … Słownik języka polskiego
ukręcić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, ukręcićcę, ukręcićci, ukręcićęć, ukręcićcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} połączyć, zespolić ze sobą luźnie elementy przez kręcenie ich, zwijanie, obracanie razem; skręcić,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ruch — 1. Być w ciągłym ruchu «prowadzić ożywiony tryb życia, krzątać się, biegać, zajmować się wieloma sprawami»: Jesteś w ciągłym ruchu, zabiegana, zaaferowana, pracująca nierówno „zrywami”, zamyślasz się (...) a potem nagle znowu okazujesz niezwykłą… … Słownik frazeologiczny
kręg — m III, D. u, N. kręggiem; lm M. i anat. «człon kręgosłupa zbudowany z trzonu i łuku (z wyrostkami) tworzących kanał, przez który przechodzi rdzeń» Kręgi szyjne, piersiowe, lędźwiowe, krzyżowe, ogonowe. ∆ Kręg szczytowy «kręg łączący czaszkę z… … Słownik języka polskiego
obrotowo — 1. «w sposób obrotowy, za pomocą obracania» Ciało poruszające się obrotowo. 2. «w sposób umożliwiający obracanie się» Drzwi zainstalowane obrotowo … Słownik języka polskiego
obrotowy — 1. «dotyczący ruchu dokoła osi, obracania się; powstający przez obracanie się» Ruch obrotowy. Wiercenie obrotowe. ∆ mat. Bryła obrotowa «bryła mająca przynajmniej jedną oś obrotu» 2. «mający możność obracania się; obracający się» Drzwi obrotowe.… … Słownik języka polskiego
ruch — m III, D. u; lm M. y 1. «zmiana położenia punktu materialnego (ciała) w stosunku do innych punktów dokonująca się w czasie; posuwanie się, przesuwanie się w pewnym kierunku» Ruch ciał w przestrzeni. Obserwować ruch spadającego przedmiotu. ∆ anat … Słownik języka polskiego
ukręcić — dk VIa, ukręcićcę, ukręcićcisz, ukręć, ukręcićcił, ukręcićcony 1. «zrobić coś przez kręcenie, zwijanie, nawijanie, obracanie w palcach, ucieranie czegoś; skręcić, spleść» Ukręcić powróz z konopi. Ukręcić krem. Ukręcić jaja do ciasta. ◊ Ukręcić na … Słownik języka polskiego
wir — m IV, D. u, Ms. wirze; lm M. y 1. «szybki, często gwałtowny ruch obrotowy cząstek wody lub powietrza (albo innej cieczy czy gazu) dokoła jakiejś osi; miejsce, w którym powstaje ten ruch» Gwałtowny, szybki wir. Wir powietrzny, wodny, rzeczny. Wir… … Słownik języka polskiego
wirować — ndk IV, wirowaćruję, wirowaćrujesz, wirowaćruj, wirowaćował, wirowaćowany 1. «obracać się w koło, kręcić się; krążyć wokół czegoś, nad czymś» Ziemia wiruje dokoła własnej osi. Wirująca karuzela. Wirujące w tańcu pary. Płatki śniegu, roje muszek… … Słownik języka polskiego
