obracanie

obracanie
obracanie się
n I
rzecz. od obracać (się).

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • obieg — m III, D. u, N. obieggiem, blm 1. «obracanie się dookoła czegoś, okrążanie czegoś; obrót» Obieg planet dookoła Słońca. 2. «krążenie płynu w układzie zamkniętym» Obieg wody w centralnym ogrzewaniu. Obieg pary w maszynie. Obieg krwi w organizmie. 3 …   Słownik języka polskiego

  • ukręcić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, ukręcićcę, ukręcićci, ukręcićęć, ukręcićcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} połączyć, zespolić ze sobą luźnie elementy przez kręcenie ich, zwijanie, obracanie razem; skręcić,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • ruch — 1. Być w ciągłym ruchu «prowadzić ożywiony tryb życia, krzątać się, biegać, zajmować się wieloma sprawami»: Jesteś w ciągłym ruchu, zabiegana, zaaferowana, pracująca nierówno „zrywami”, zamyślasz się (...) a potem nagle znowu okazujesz niezwykłą… …   Słownik frazeologiczny

  • kręg — m III, D. u, N. kręggiem; lm M. i anat. «człon kręgosłupa zbudowany z trzonu i łuku (z wyrostkami) tworzących kanał, przez który przechodzi rdzeń» Kręgi szyjne, piersiowe, lędźwiowe, krzyżowe, ogonowe. ∆ Kręg szczytowy «kręg łączący czaszkę z… …   Słownik języka polskiego

  • obrotowo — 1. «w sposób obrotowy, za pomocą obracania» Ciało poruszające się obrotowo. 2. «w sposób umożliwiający obracanie się» Drzwi zainstalowane obrotowo …   Słownik języka polskiego

  • obrotowy — 1. «dotyczący ruchu dokoła osi, obracania się; powstający przez obracanie się» Ruch obrotowy. Wiercenie obrotowe. ∆ mat. Bryła obrotowa «bryła mająca przynajmniej jedną oś obrotu» 2. «mający możność obracania się; obracający się» Drzwi obrotowe.… …   Słownik języka polskiego

  • ruch — m III, D. u; lm M. y 1. «zmiana położenia punktu materialnego (ciała) w stosunku do innych punktów dokonująca się w czasie; posuwanie się, przesuwanie się w pewnym kierunku» Ruch ciał w przestrzeni. Obserwować ruch spadającego przedmiotu. ∆ anat …   Słownik języka polskiego

  • ukręcić — dk VIa, ukręcićcę, ukręcićcisz, ukręć, ukręcićcił, ukręcićcony 1. «zrobić coś przez kręcenie, zwijanie, nawijanie, obracanie w palcach, ucieranie czegoś; skręcić, spleść» Ukręcić powróz z konopi. Ukręcić krem. Ukręcić jaja do ciasta. ◊ Ukręcić na …   Słownik języka polskiego

  • wir — m IV, D. u, Ms. wirze; lm M. y 1. «szybki, często gwałtowny ruch obrotowy cząstek wody lub powietrza (albo innej cieczy czy gazu) dokoła jakiejś osi; miejsce, w którym powstaje ten ruch» Gwałtowny, szybki wir. Wir powietrzny, wodny, rzeczny. Wir… …   Słownik języka polskiego

  • wirować — ndk IV, wirowaćruję, wirowaćrujesz, wirowaćruj, wirowaćował, wirowaćowany 1. «obracać się w koło, kręcić się; krążyć wokół czegoś, nad czymś» Ziemia wiruje dokoła własnej osi. Wirująca karuzela. Wirujące w tańcu pary. Płatki śniegu, roje muszek… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
https://polish.en-academic.com/37862/obracanie Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”