wirować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, wirowaćruję, wirowaćruje, wirowaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wykonywać ruch obrotowy wokół własnej osi; przemieszczać się po obwodzie koła, wokół kogoś lub czegoś; kręcić… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wirować — Wiruje komuś w głowie, we łbie (od czegoś) zob. głowa 29 … Słownik frazeologiczny
kołować — ndk IV, kołowaćłuję, kołowaćłujesz, kołowaćłuj, kołowaćował, kołowaćowany 1. «zataczać koła; krążyć, wirować, kręcić się» Orzeł kołuje w przestworzach. przen. Myśli kołują komuś w głowie. 2. «nadkładać drogi, obchodzić coś kołem; objeżdżać,… … Słownik języka polskiego
kipieć — ndk VIIa, kipiećpi, kipiećpiał 1. «o płynach» a) «być w temperaturze wrzenia, wrząc rozpryskiwać się, bulgotać; burzyć się, pienić się, przelewać się» Mleko kipi. b) «bulgotać, rozpryskiwać się o coś, wirować, burzyć się» Kipiąca topiel. przen.… … Słownik języka polskiego
kotłować — ndk IV, kotłowaćłuję, kotłowaćłujesz, kotłowaćłuj, kotłowaćował, kotłowaćowany 1. pot. «mieszać co gwałtownie» Kotłować farbę w wiadrze. Nie kotłuj tak w tej szufladzie! ◊ Kotłować komu głowę «wywoływać zamęt w myślach; zawracać komu głowę» 2.… … Słownik języka polskiego
kręcić — ndk VIa, kręcićcę, kręcićcisz, kręć, kręcićcił, kręcićcony, kręcićceni 1. «nadawać czemuś ruch obrotowy, obracać w koło, wprawiać w wirowanie; poruszać czymś we wszystkie strony» Kręcić korbą (patefonu). Kręcić gałkami radia. Kręcić młynka… … Słownik języka polskiego
młynek — m III, D. młyneknka, N. młyneknkiem; lm M. młyneknki 1. «urządzenie (lub część urządzenia) służące do mielenia, rozdrabniania, przerabiania głównie produktów spożywczych, np. wysuszonych ziaren roślinnych» Młynek ręczny, elektryczny. Młynek do… … Słownik języka polskiego
obracać — ndk I, obracaćam, obracaćasz, obracaćają, obracaćaj, obracaćał, obracaćany obrócić dk VIa, obracaćcę, obracaćcisz, obróć, obracaćcił, obracaćcony 1. «nadawać czemuś ruch obrotowy, wirujący, kręcić coś (rzadziej kogoś), poruszać czymś w koło»… … Słownik języka polskiego
tańczyć — ndk VIb, tańczyćczę, tańczyćczysz, tańcz, tańczyćczył, tańczyćczony «wykonywać taniec (towarzyski lub artystyczny)» Tańczyć oberka, walca, tango. Lekko, płynnie, rytmicznie tańczyć. Tańczyć ochoczo, z werwą, z życiem. Tańczyć całą noc, do białego … Słownik języka polskiego
walcować — I ndk IV, walcowaćcuję, walcowaćcujesz, walcowaćcuj, walcowaćował, walcowaćowany 1. «ugniatać coś walcem dla nadania gładkiej powierzchni» Walcować skóry, drewno. Walcować drogę. 2. hutn. «poddawać jakieś materiały, głównie metale i ich stopy,… … Słownik języka polskiego
