Obrzydliwy brudas.
Obrzydliwe, przypalone mleko.
Obrzydliwa, niegustowna suknia.
Obrzydliwy fetor.
Obrzydliwy postępek.
Słownik języka polskiego . 2013.
obrzydliwy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, obrzydliwywi, obrzydliwywszy {{/stl 8}}{{stl 7}} wzbudzający głęboki niesmak, obrzydzenie, odrazę; wstrętny, odpychający, odrażający : {{/stl 7}}{{stl 10}}Obrzydliwe robactwo. Obrzydliwy widok, smak, smród.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kłamca — m odm. jak ż II, DCMs. kłamcacy; lm M. kłamcacy, DB. kłamcaców «człowiek mówiący nieprawdę, kłamiący; łgarz» Niecny, obrzydliwy, wstrętny kłamca … Słownik języka polskiego
obmierzły — [wym. obmier zły] obmierzłyrźli «taki, który mierzi, budzi wstręt; obrzydliwy, ohydny, wstrętny» Obmierzły nudziarz, pedant. Obmierzła spelunka … Słownik języka polskiego
obrzydliwiec — m II, DB. obrzydliwiecwca, W. obrzydliwiecwcze (obrzydliwiecwcu); lm M. obrzydliwiecwcy, DB. obrzydliwiecwców «człowiek obrzydliwy, budzący odrazę» … Słownik języka polskiego
ohydny — ohydnyni, ohydnyniejszy «budzący wstręt, obrzydzenie, bardzo brzydki; obrzydliwy, odrażający, wstrętny» Ohydna postać. Ohydny czyn, postępek. Ohydny kolor, zapach. Ohydna pogoda. Ohydna zbrodnia … Słownik języka polskiego
plugawy — plugawywi, plugawywszy «obrzydliwy, najczęściej w sensie moralnym, nieprzyzwoity, bezwstydny» Plugawa anegdota. Posługiwać się plugawym językiem. Plugawa spelunka … Słownik języka polskiego
płaz — m IV, Ms. płazzie; lm M. y 1. DB. a zool. płazy «Amphibia, gromada zmiennocieplnych kręgowców ziemnowodnych, o skórze z licznymi gruczołami śluzowymi, niekiedy jadowymi, oddychających płucami i skórą (larwy skrzelami), żyjących w pobliżu… … Słownik języka polskiego
przebrzydły — przebrzydłydli «budzący wstręt, odrazę; obrzydliwy, wstrętny» Przebrzydły leń, żarłok … Słownik języka polskiego
wstrętny — wstrętnyni, wstrętnyniejszy «budzący wstręt, wywołujący odrazę; odrażający, obrzydliwy, ohydny, obmierzły» Wstrętny wygląd. Wstrętny czyn, postępek. Wstrętny zapach, fetor. Wstrętna pogoda. Wstrętny pijak … Słownik języka polskiego
niemożebny — Nieznośny; niemożliwy; okropny; obrzydliwy Eng. Unbearable; impossible; terrible; nasty … Słownik Polskiego slangu
