- odchody
- blp, D. \odchodydów«produkty szkodliwe lub zbędne, wydalane przez organizm jako kał i mocz; ekskrementy»
Odchody ludzkie, zwierzęce.
Nawozić ziemię odchodami.
Słownik języka polskiego . 2013.
odchody
Look at other dictionaries:
odchody — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. nmos, blp, D. odchodydów {{/stl 8}}{{stl 7}} kał i mocz; ekstrementy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Odchody ptasie, ludzkie. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Milan Černý — Personal information Date of birth 16 March 1988 (1988 03 16) (age 23) Place of birth … Wikipedia
bobek — m III, D. bobekbka, N. bobekbkiem; lm M. bobekbki zwykle w lm «odchody owiec, kóz i zwierzyny płowej (kształtem zbliżone do ziarn bobu)» … Słownik języka polskiego
brud — m IV, D. u, Ms. brudzie; lm M. y 1. zwykle blm «każde zanieczyszczenie (np. pył, kurz, błoto) osiadłe na czymś; brak czystości» Brud na rękach, na ubraniu, na meblach. Smugi brudu na czymś. Warstwa brudu. Coś jest czarne od brudu. Obmyć, oczyścić … Słownik języka polskiego
ekskrement — m IV, D. u, Ms. ekskrementncie; lm M. y zwykle w lm «odchody ludzkie lub zwierzęce; kał, mocz itp.» ‹łac.› … Słownik języka polskiego
gnój — m I 1. D. gnoju, blm «stałe i płynne odchody zwierzęce przeważnie zmieszane ze ściółką, podlegające procesom fermentacyjnym, używane do nawożenia gleby; obornik, nawóz» Gnój bydlęcy, koński, ptasi. Nawozić ziemię gnojem. Trząść gnój. 2. DB. a, lm … Słownik języka polskiego
gówno — n III, Ms. gównonie; lm D. gównowien wulg. «odchody stałe, kał, nieczystości» przen. wulg. a) «o czymś, o kimś mało wartościowym, mało ważnym, lekceważonym» Gówno z niego, nie fachowiec. Awanturował się o byle gówno. b) «nic» Coś kogoś gówno… … Słownik języka polskiego
kał — m IV, D. u, Ms. kale, blm «odchody ludzkie lub zwierzęce; ekskrementy» … Słownik języka polskiego
kupa — ż IV, CMs. kupie; lm D. kup 1. «wiele rzeczy leżących, zgromadzonych, zwalonych razem; stos, sterta» Kupa chrustu, kamieni, śmieci. 2. pot. «duża liczba jakichś jednostek razem zgromadzonych, gromada ludzi, stado zwierząt; tłum, rzesza» Kupa… … Słownik języka polskiego
łajno — n III, Ms. łajnonie; lm D. łajnojen posp. «odchody zwierzęce (rzadziej ludzkie); kał, gnój» Krowie łajno … Słownik języka polskiego
