odmieniec

odmieniec
m II, DB. \odmienieceńca, W. \odmienieceńcze (\odmienieceńcu); lm M. \odmienieceńcy, DB. \odmienieceńców
1. «w wierzeniach ludowych: dziecko diabła lub boginki podrzucone w miejsce skradzionego niemowlęcia; pot. człowiek różniący się wyglądem lub zachowaniem od innych ludzi; dziwak»
2. lm MB. \odmienieceńce
zool. «Proteus, płaz ogoniasty z rodziny o tej samej nazwie, o wydłużonym ciele (do 30 cm) barwy białawej; żyje w podziemnych wodach krasu Półwyspu Bałkańskiego; chroniony; w lm nazwa tej rodziny»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • odmieniec — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIb, W. odmienieceńcze || odmienieceńcu; lm M. odmienieceńcy {{/stl 8}}{{stl 7}} człowiek różniący się od innych ludzi, zwłaszcza zachowaniem; dziwak : {{/stl 7}}{{stl 10}}Być odmieńcem. Uchodzić za odmieńca. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”