- bezbłędnie
- przysłów. od bezbłędnya) w zn. 1:
Odpowiedzieć bezbłędnie na wszystkie pytania.
b) w zn. 2:Zachowywać się bezbłędnie.
Ubierał się bezbłędnie.
Słownik języka polskiego . 2013.
bezbłędnie
Look at other dictionaries:
bezbłędnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. bezbłędny: Bezbłędnie wypełniony kwestionariusz. Bezbłędnie zarządzać czymś. Wyglądała bezbłędnie w tej nowej kreacji. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
bezbłędnie — Niezmiernie; w największym stopniu; bardzo Eng. Extremely; exceedingly; very … Słownik Polskiego slangu
oko — 1. Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało «zwrot podkreślający wyjątkowość i rzadkość czegoś»: (...) jeżeli zaufacie Ewangelii – zobaczycie rzeczy, których ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, a które Bóg przygotował dla tych, co Go… … Słownik frazeologiczny
pacierz — Umieć, znać itp. coś jak pacierz; nauczyć się czegoś jak pacierza «umieć coś, nauczyć się czegoś bardzo dobrze, doskonale, bezbłędnie»: Bracie, ja wszystko miałem wykute jak pacierz. T. Różewicz, Opowiadania. Nawet jak sobie ułożę, nauczę się jak … Słownik frazeologiczny
pudło — I. Stare pudło zob. stary 8. II. pot. Bez pudła a) «bez pomyłki, bezbłędnie»: – Nie wyjmować ręki z kieszeni! – profesor von Lipke miał już broń przygotowaną. Oparł rękojeść rewolweru o stół. – Strzelam bez pudła – powiedział. Andrzej Zbych,… … Słownik frazeologiczny
bez- — 1. «przedrostek wyrazów pochodnych utworzonych od połączeń przyimka bez z rzeczownikiem w dopełniaczu» a) «tworzy przymiotniki z sufiksami owy, ny, y (po k, g: i) np. bezcelowy (od bez + celu), bezgotówkowy, bezksiężycowy; bezbłędny, beznadziejny … Słownik języka polskiego
idealnie — idealnieej 1. «doskonale, znakomicie, bezbłędnie, wzorowo, najlepiej; bez zarzutu» Idealnie zgrabna osoba. Idealnie przystosowany do czegoś. Pasować do czegoś idealnie. Dziecko kapryśne, ale w szkole zachowuje się idealnie. 2. «zgodnie z ideą,… … Słownik języka polskiego
ładnie — ładnieej przysłów. od ładny a) w zn. 1: Ładnie umeblowany pokój. Ładnie wyglądać. Ładnie malować, rzeźbić. ◊ Jest komuś ładnie w czymś, z czymś «coś podkreśla czyjąś urodę, harmonizuje z czyjąś urodą; jest komuś do twarzy w czymś, z czymś» ◊… … Słownik języka polskiego
nieomylnie — 1. «nie popełniając omyłki; bezbłędnie» Wiedzieć, przewidywać coś nieomylnie. Robił nieomylnie wszystko, czego się po nim spodziewano. 2. rzad. «niezawodnie, z pewnością» Jutro nieomylnie wyjeżdżam … Słownik języka polskiego
oko — n II, N. okiem 1. lm M. oczy, D. oczu (ócz), N. oczami (oczyma) «narząd wzroku; u ludzi i kręgowców złożony z kulistej gałki ocznej i układu pomocniczego, obejmującego narząd łzowy, spojówkę, powieki, mięśnie; także zmysł widzenia, wzrok;… … Słownik języka polskiego
