odżegnać

odżegnać: [wym. od-żegnać]

dk I, \odżegnaćam, \odżegnaćasz, \odżegnaćają, \odżegnaćaj, \odżegnaćał, \odżegnaćany - odżegnywać [wym. od-żegnywać] ndk VIIIa, \odżegnaćnuję, \odżegnaćnujesz, \odżegnaćnuj, \odżegnaćywał, \odżegnaćywany,

przestarz. «w wierzeniach ludowych: znakiem krzyża lub jakimś zaklęciem odwrócić działanie złych mocy, oddalić, odegnać diabła, uroki, złe duchy itp.»

Odżegnać czarta.

Odżegnywać uroki.

odżegnać się - odżegnywać się «stanowczo, zdecydowanie zrezygnować z czegoś, odciąć się od czegoś, wyprzeć się jakichkolwiek związków z kimś lub z czymś»

Odżegnać się od uczestnictwa w czymś.

Odżegnać się od znajomości z kimś.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

odżegnywać się – odżegnać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} wyrzekać się kogoś lub czegoś, stanowczo czemuś zaprzeczać; odcinać się od czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Odżegnać się od dawnych przyjaciół. Odżegnywał się od stawianych mu zarzutów. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odżegnywać — {{/stl 13}}{{stl 7}}[wym. od żegnywać] {{/stl 7}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, odżegnywaćnuję, odżegnywaćnuje, odżegnywaćany {{/stl 8}}{{stl 22}}– odżegnać {{/stl 22}}{{stl 8}}dk VIIIa, odżegnywaćam, odżegnywaća, odżegnywaćają, odżegnywaćany {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
proch — m III, D. u; lm M. y 1. zwykle blm «materiał wybuchowy miotający, mało wrażliwy na bodźce mechaniczne, łatwo zapalny, spalający się powierzchniowo bez detonacji» Proch strzelniczy. Nabić, naładować broń prochem. ∆ techn. Proch bezbłyskowy, proch… … Słownik języka polskiego
zażegnać — dk I, zażegnaćam, zażegnaćasz, zażegnaćają, zażegnaćaj, zażegnaćał, zażegnaćany zażegnywać ndk VIIIa, zażegnaćnuję, zażegnaćnujesz, zażegnaćnuj, zażegnaćywał, zażegnaćywany «odwrócić, oddalić coś złego, nie dopuścić do czegoś złego, zapobiec… … Słownik języka polskiego

Academic Dictionaries and Encyclopedias