Aria, muzyka, partytura operowa.
Libretto operowe.
Repertuar operowy.
Śpiewak operowy.
Teatr operowy.
Słownik języka polskiego . 2013.
operowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, operowywi {{/stl 8}}{{stl 7}} dotyczący opery : {{/stl 7}}{{stl 10}}Scena operowa. Śpiewaczka operowa.{{/stl 10}}{{stl 18}}ZOB. {{/stl 18}}{{stl 10}}głos operowy {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
głos operowy — {{/stl 13}}{{stl 7}} głos dobry do śpiewania trudnych partii wokalnych: mocny, czysty, o dużej rozpiętości skali : {{/stl 7}}{{stl 10}}Organista od świętego Zygmunta ma głos operowy. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Polish opera — is the art of opera in Poland. It may be regarded as the tradition of staging operas in Poland, or the tradition of Polish composers and librettists writing operas in the Polish language. Polish opera might also be defined as operas associated… … Wikipedia
The Countess — ( Hrabina ) is an opera in 3 acts by the Polish composer Stanisław Moniuszko. The libretto was written by Włodzimierz Wolski (who also authored the libretto of Moniuszko s Halka). The opera was first performed in Warsaw, at the Teatr Wielki on… … Wikipedia
chór — m IV, D. u, Ms. chórze; lm M. y 1. «zespół śpiewaków wykonujących wspólnie utwór muzyczny, często z towarzyszeniem instrumentów» Chór męski, żeński, chłopięcy, dziecięcy, mieszany. Chór jednogłosowy, wielogłosowy, polifoniczny. Chór amatorski,… … Słownik języka polskiego
operowo — przysłów. od operowy Głos szkolony operowo … Słownik języka polskiego
sezon — m IV, D. u, Ms. sezonnie; lm M. y 1. «pora roku» Sezon letni. Sezon jesienno zimowy. 2. «okres, w ciągu którego urzeczywistnia się jakaś działalność; dogodny, odpowiedni do czegoś okres w obrębie roku» Sezon koncertowy, operowy, teatralny. Sezon… … Słownik języka polskiego
styl — m I, D. u; lm M. e, D. ów 1. «sposób wyrażania się, formułowania wypowiedzi w mowie lub piśmie; stała tendencja w wyborze środków ekspresji językowej charakterystyczna dla danego autora, kierunku, gatunku literackiego, dzieła, epoki» Styl… … Słownik języka polskiego
śpiewak — m III, DB. a, N. śpiewakkiem 1. lm M. śpiewakacy, DB. ów «artysta wykonujący utwory sztuki wokalnej, uprawiający śpiew zawodowo; także: człowiek umiejący śpiewać» Śpiewak estradowy, kabaretowy, operetkowy, operowy. Śpiewak uliczny. 2. lm MB. i… … Słownik języka polskiego
teatr — m IV, D. u, Ms. teatrtrze; lm M. y 1. blm «dziedzina sztuki polegająca na realizowaniu scenicznych utworów literackich, przeznaczonych na scenę przez autorów lub adaptowanych przez reżysera, obejmująca również operę, balet, pantomimę, rewię itp.» … Słownik języka polskiego
