Księżyc oświetlał drogę.
Jasno oświetlony pokój.
Oświetlił latarką twarze przybyłych.
Oświetlić scenę, arenę.
Słownik języka polskiego . 2013.
oświetlać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, oświetlaćam, oświetlaća, oświetlaćają, oświetlaćany {{/stl 8}}– oświetlić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, oświetlaćlę, oświetlaćli, oświetlaćlony {{/stl 8}}{{stl 7}} kierując na coś światło, sprawiać, że jest to… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
oświetlić — → oświetlać … Słownik języka polskiego
iluminować — ndk IV, iluminowaćnuję, iluminowaćnujesz, iluminowaćnuj, iluminowaćował, iluminowaćowany 1. «oświetlać, zwłaszcza rzęsiście» Iluminować ulice, gmachy, wnętrza. Iluminować pochodniami, lampami elektrycznymi. 2. «zdobić teksty, książki… … Słownik języka polskiego
latarka — ż III, CMs. latarkarce; lm D. latarkarek «urządzenie świetlne w obudowie, zwykle metalowej, dające się łatwo przenosić» Latarka elektryczna. Latarka ręczna, kieszonkowa. Oświetlać sobie drogę latarką. Oczy jak latarki. ∆ Ślepa latarka «latarka z… … Słownik języka polskiego
oświetlanie — n I rzecz. od oświetlać … Słownik języka polskiego
palić — ndk VIa, palićlę, palićlisz, pal, palićlił, palićlony 1. «rozniecać i podtrzymywać ogień w celu ogrzania wnętrza, gotowania, pieczenia itp.; ogrzewać, opalać» Palić ognisko. Palić w piecu, w kuchni, pod kuchnią, pod kotłami. Palić drzewem, węglem … Słownik języka polskiego
podświetlać — ndk I, podświetlaćam, podświetlaćasz, podświetlaćają, podświetlaćaj, podświetlaćał, podświetlaćany podświetlić dk VIa, podświetlaćlę, podświetlaćlisz, podświetlaćświetl, podświetlaćlił, podświetlaćlony «świecić na coś od dołu, oświetlać od dołu,… … Słownik języka polskiego
przyświecać — ndk I, przyświecaćam, przyświecaćasz, przyświecaćają, przyświecaćaj, przyświecaćał rzad. przyświecić dk VIa, przyświecaćcę, przyświecaćcisz, przyświecaćświeć, przyświecaćcił 1. «oświetlać (czymś) drogę lub określone miejsce w ciemnym… … Słownik języka polskiego
rozjaśniać — ndk I, rozjaśniaćam, rozjaśniaćasz, rozjaśniaćają, rozjaśniaćaj, rozjaśniaćał, rozjaśniaćany rozjaśnić dk VIa, rozjaśniaćnię, rozjaśniaćnisz, rozjaśniaćnij, rozjaśniaćnił, rozjaśniaćniony 1. «czynić nieco jaśniejszym; oświetlać, rozwidniać» Lampa … Słownik języka polskiego
świecić — ndk VIa, świecićcę, świecićcisz, świeć, świecićcił 1. «być źródłem światła, wysyłać światło; promieniować światłem, blaskiem» Latarnia, lampa, żarówka świeci. Słońce świeci. Gwiazdy świecą. 2. «oświetlać coś (czymś); palić światło, np. lampę, dla … Słownik języka polskiego
