Otulić dziecko kołderką.
Otulić drzewa słomą.
Dama otulona futrem.
Ziemię otulił mrok.
Otulić się szalem.
Otuliła się w koc.
Słownik języka polskiego . 2013.
otulać się – otulić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} zawijać się w coś dla ochrony przed zimnem, wilgocią, wiatrem, wodą; zakrywać się, opatulać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Otulać się kocem, pledem. Otulić się pierzyną, kołdrą. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pootulać — dk I, pootulaćam, pootulaćasz, pootulaćają, pootulaćaj, pootulaćał, pootulaćany «otulić wielu albo wiele czegoś; otulić ze wszystkich stron» Pootulała ciepło dzieci. Pootulać drzewka słomą. pootulać się «otulić siebie dokładnie, ze wszystkich… … Słownik języka polskiego
zawinąć — dk Vb, zawinąćnę, zawinąćniesz, zawinąćwiń, zawinąćnął, zawinąćnęła, zawinąćnęli, zawinąćnięty, zawinąćnąwszy zawijać ndk I, zawinąćam, zawinąćasz, zawinąćają, zawinąćaj, zawinąćał, zawinąćany 1. «okręcić coś czymś dookoła, osłonić czymś kogoś… … Słownik języka polskiego
otulać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, otulaćam, otulaća, otulaćają, otulaćany {{/stl 8}}– otulić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, otulaćlę, otulaćli, otulaćlony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zawijać coś lub kogoś w… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
cieplutko — przysłów. od cieplutki Cieplutko w mieszkaniu. Otulić dziecko cieplutko … Słownik języka polskiego
kołderka — ż III, CMs. kołderkarce; lm D. kołderkarek zdr. od kołdra Otulić dziecko kołderką … Słownik języka polskiego
nakryć — dk Xa, nakryćkryję, nakryćkryjesz, nakryćkryj, nakryćkrył, nakryćkryty nakrywać ndk I, nakryćam, nakryćasz, nakryćają, nakryćaj, nakryćał, nakryćany 1. «położyć coś na czymś (na kimś); przykryć, osłonić, otulić» Nakryć dziecko kołderką. Nakryć… … Słownik języka polskiego
obrzucić — dk VIa, obrzucićcę, obrzucićcisz, obrzucićrzuć, obrzucićcił, obrzucićcony obrzucać ndk I, obrzucićam, obrzucićasz, obrzucićają, obrzucićaj, obrzucićał, obrzucićany 1. «rzucając, ciskając obsypać, zasypać czymś» Obrzucać kogoś kamieniami. Obrzucić … Słownik języka polskiego
obtulić — dk VIa, obtulićlę, obtulićlisz, obtulićtul, obtulićlił, obtulićlony obtulać ndk I, obtulićam, obtulićasz, obtulićają, obtulićaj, obtulićał, obtulićany, → otulić … Słownik języka polskiego
okapturzyć — dk VIb, okapturzyćrzę, okapturzyćrzysz, okapturzyćturz, okapturzyćrzył, okapturzyćrzony okapturzać ndk I, okapturzyćam, okapturzyćasz, okapturzyćają, okapturzyćaj, okapturzyćał, okapturzyćany 1. zwykle w imiesłowie biernym «włożyć komuś kaptur;… … Słownik języka polskiego
