odurzyć

odurzyć
dk VIb, \odurzyćrzę, \odurzyćrzysz, odurz, \odurzyćrzył, \odurzyćrzony - odurzać ndk I, \odurzyćam, \odurzyćasz, \odurzyćają, \odurzyćaj, \odurzyćał, \odurzyćany
«spowodować częściową lub całkowitą utratę świadomości, niewrażliwość na ból itp.; przyprawić o zawrót głowy; zamroczyć»

Odurzyło go świeże powietrze.

Spał odurzony narkotykami.

med. Środki odurzające «związki chemiczne pochodzenia roślinnego lub otrzymywane syntetycznie, zmniejszające pobudliwość ośrodkowego układu nerwowego, powodujące (zależnie od dawki) uspokojenie, euforię, zniesienie bólu, odurzenie, sen; często używane prowadzą do narkomanii; narkotyki»
przen. «oszołomić, upoić, otumanić»

Odurzało ją powodzenie u mężczyzn.

Był odurzony szczęściem.

odurzyć się - odurzać się strona zwrotna czas. odurzyć - odurzać

Odurzyć się winem, lekami, papierosami.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • odurzyć (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. odurzać (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • odurzać się – odurzyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} odurzać samego siebie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Odurzył się narkotykami. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • odurzać — → odurzyć …   Słownik języka polskiego

  • odurzać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, odurzaćam, odurzaća, odurzaćają, odurzaćany {{/stl 8}}– odurzyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, odurzaćrzę, odurzaćrzy, odurzaćrzony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} powodować… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • odurzająco — przysłów. od odurzający (p. odurzyć odurzać) Odurzająco pachniały lipy …   Słownik języka polskiego

  • odurzenie — n I 1. rzecz. od odurzyć. 2. «stan nieprzytomności lub półprzytomności wywołany środkami odurzającymi; utrata, zamroczenie świadomości» Całkowite, zupełne odurzenie. Być, znajdować się w stanie odurzenia winem, narkotykami. Robić coś jak w… …   Słownik języka polskiego

  • odymić — dk VIa, odymićmię, odymićmisz, odym, odymićmił, odymićmiony odymiać ndk I, odymićam, odymićasz, odymićają, odymićaj, odymićał, odymićany 1. «okopcić, przesycić dymem» Ciemna, odymiona izba. Odymiony kociołek. Ogień odymił ściany. 2. «spalając… …   Słownik języka polskiego

  • otumanić — dk VIa, otumanićnię, otumanićnisz, otumań, otumanićnił, otumanićniony rzad. otumaniać ndk I, otumanićam, otumanićasz, otumanićają, otumanićaj, otumanićał, otumanićany 1. «zamącić komuś w głowie; zbałamucić, ogłupić, oszukać, wprowadzić kogoś w… …   Słownik języka polskiego

  • podkurzyć — dk VIb, podkurzyćrzę, podkurzyćrzysz, podkurzyćkurz, podkurzyćrzył, podkurzyćrzony podkurzać ndk I, podkurzyćam, podkurzyćasz, podkurzyćają, podkurzyćaj, podkurzyćał, podkurzyćany «dymiąc odurzyć, zmusić do ucieczki, do wyjścia z ukrycia jakieś… …   Słownik języka polskiego

  • rozmarzyć — dk VIb, rozmarzyćrzę, rozmarzyćrzysz, rozmarzyćmarz, rozmarzyćrzył, rozmarzyćrzony rozmarzać ndk I, rozmarzyćam, rozmarzyćasz, rozmarzyćają, rozmarzyćaj, rozmarzyćał, rozmarzyćany «pobudzić do marzenia, wprawić w stan marzenia; odurzyć, upić»… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”