- owłosiony
- \owłosionysieni«mający skórę pokrytą włosami, pokryty włosami; o częściach roślin: okryty włoskami lub rzęskami»
Owłosiony tors.
Owłosione nogi, ręce.
Owłosiony młodzieniec.
Owłosione pędy roślin.
Słownik języka polskiego . 2013.
owłosiony
Look at other dictionaries:
owłosiony — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, owłosionysieni {{/stl 8}}{{stl 7}} pokryty włosami, mający owłosienie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Owłosione nogi. Owłosione liście. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
biały — białyali, bielszy «mający barwę właściwą śniegowi, mleku» Oślepiająco biały śnieg. Biały obrus. Białe obłoki, kwiaty. Zęby białe jak ser. Ponad śnieg bielszym się stanę. (Żeromski) ∆ Biały człowiek «potocznie o człowieku należącym do białej… … Słownik języka polskiego
drzewisz — m II, DB. a; lm M. e ∆ zool. Drzewisz owłosiony «Hylurgus ligniperda, chrząszcz z rodziny korników, szkodnik siewek i sadzonek drzew iglastych» … Słownik języka polskiego
goły — goli 1. «nie przykryty, nie osłonięty ubraniem; nagi, obnażony» Gołe nogi, plecy ramiona. Gołe ciało. W rzece kąpią się goli chłopcy. ◊ Goła szabla, goły miecz «szabla miecz wydobyte z pochwy, obnażone» ◊ Pod gołym niebem «na dworze, na powietrzu … Słownik języka polskiego
nagi — nadzy 1. «nie mający na sobie ubrania, nie osłonięty ubraniem; nie ubrany, obnażony, goły» Nagie ramiona, stopy. Nagie dziecko. przen. a) «nie mający naturalnego pokrycia (np. włosów, sierści, piór, szaty roślinnej itp.); nie owłosiony, nie… … Słownik języka polskiego
polatucha — ż III, CMs. polatuchausze; lm D. polatuchauch zool. «Sciuropterus volans (Pteromys volans), gryzoń z rodziny wiewiórek, o sierści płoworudej, mający po bokach ciała owłosiony fałd skórny umożliwiający skoki ślizgowe; zamieszkuje głównie lasy… … Słownik języka polskiego
scypuł — m IV, D. u, Ms. scypułule; lm M. y łow. «delikatnie owłosiony naskórek porastający poroże zwierzyny płowej w okresie jego wyrastania» … Słownik języka polskiego
trzmiel — m I, DB. a; lm M. e, D. i «Bombus, owad z rodziny pszczół, duży, owłosiony, o krępej budowie, żywiący się nektarem; żyje w roju (po kilkaset osobników) w gniazdach zakładanych w ziemi; w Polsce chroniony» … Słownik języka polskiego
tors — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. torssie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} górna część tułowia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Potężny, muskularny tors. Owłosiony tors. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
