pobić

pobić
dk Xa, \pobićbiję, \pobićbijesz, \pobićbij, \pobićbił, \pobićbity - pobijać ndk I, \pobićam, \pobićasz, \pobićają, \pobićaj, \pobićał, \pobićany
1. «bijąc, uderzając w coś wtłoczyć, wcisnąć, wepchnąć głębiej uderzany przedmiot»

Pobić czop, gwóźdź, klin, kołek.

Pobijać dłuto młotkiem.

Bednarz pobijający obręcz na beczce.

∆ Pobić beczkę, kadź itp. «wtłoczyć na beczkę, kadź itp. obręcz za pomocą uderzeń»
∆ rzad. Pobić dach czymś (np. gontami, dachówką) «pokryć dach gontami, dachówką itp.»
2. tylko dk «zwyciężyć, pokonać»

Pobić nieprzyjaciela.

Pobity kraj.

Pobić kogoś w jakiejś grze, w turnieju, w wyścigu.

◊ Pobić kogoś na głowę «zdecydowanie kogoś pokonać, zadać komuś dotkliwą klęskę»
◊ Pobić kogoś jego własną bronią «pokonać przeciwnika, używając w walce tych samych co on sposobów, metod, argumentów»
◊ Pobić rekord «osiągnąć, uzyskać wynik lepszy od uznanego dotąd za najlepszy»
3. tylko dk «zadać wiele ciosów, razów, kilka razy mocno uderzyć; poturbować»

Dotkliwie, okropnie kogoś pobić.

Pobić kogoś do utraty przytomności, aż do krwi.

Pobić kogoś pięścią, kijem.

∆ Deszcz, grad pobił zboże «deszcz, grad powalił zboże, przygniótł zboże do ziemi»
pobić się «zadać ciosy jeden drugiemu, pobić jeden drugiego»

Za górami, za lasami, za dolinami pobili się dwaj górale ciupagami. (piosenka)


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • pobić — kogoś jego własną bronią «pokonać przeciwnika, używając w walce tych samych co on sposobów, metod, argumentów»: Nie ma wielkiego sensu sprowadzanie obrazów z Wenecji czy Rzymu, skoro w Holandii żyje dostateczna ilość artystów, którzy potrafią… …   Słownik frazeologiczny

  • pobić — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}bić I {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}pobić II {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}bić III {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}pobić III… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • póbič — a m (ọ̑) pog. fantek, fantič: gruča razposajenih pobičev / kot nagovor pobič, zakaj pa jokaš / rodil se jima je že drugi pobič sin …   Slovar slovenskega knjižnega jezika

  • pobić się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}bić się I {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • bić – pobić na głowę — {{/stl 13}}{{stl 8}}{kogoś} {{/stl 8}}{{stl 7}} przewyższać, zwyciężać kogoś zdecydowanie, w sposób niepozostawiający wątpliwości : {{/stl 7}}{{stl 10}}Znajomością faktów bił na głowę wszystkich adwersarzy. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • bić – pobić rekord — {{/stl 13}}{{stl 7}} osiągać w jakiejś dziedzinie rezultat lepszy od wszystkich dotychczasowych : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bez środków dopingujących trudno bić rekordy na zawołanie. Pobił rekord w godzinnej jeździe na rowerze. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • pobijać — → pobić …   Słownik języka polskiego

  • potłuc — dk XI, potłuctłukę, potłuctłuczesz, potłuctłucz, potłuctłukł, potłuctłuczony, potłuctłukłszy 1. «rozbić na kawałki (zwykle kilka przedmiotów kolejno) albo bijąc w coś zniszczyć, uszkodzić w wielu miejscach; porozbijać» Potłuc talerze, szklanki.… …   Słownik języka polskiego

  • broń — 1. Dać, włożyć komuś broń do ręki «wyposażyć kogoś w środki działania, w argumenty przeciw komuś, czemuś»: Odrzucić anglikanizm znaczyło przyznać się do błędu i dać broń do ręki tym, których uważał za najgorszych przeciwników religii objawionej.… …   Słownik frazeologiczny

  • własny — 1. Na własną prośbę; na własne żądanie a) «dobrowolnie, zgodnie z wolą zainteresowanego, na jego życzenie»: Policja podała, że na własną prośbę wypisał się ze szpitala. Rzecz 15/03/2000. b) żart. «z własnej winy»: (...) wbrew zdrowemu rozsądkowi …   Słownik frazeologiczny

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”