- pobić
- dk Xa, \pobićbiję, \pobićbijesz, \pobićbij, \pobićbił, \pobićbity - pobijać ndk I, \pobićam, \pobićasz, \pobićają, \pobićaj, \pobićał, \pobićany1. «bijąc, uderzając w coś wtłoczyć, wcisnąć, wepchnąć głębiej uderzany przedmiot»
Pobić czop, gwóźdź, klin, kołek.
Pobijać dłuto młotkiem.
Bednarz pobijający obręcz na beczce.
∆ Pobić beczkę, kadź itp. «wtłoczyć na beczkę, kadź itp. obręcz za pomocą uderzeń»∆ rzad. Pobić dach czymś (np. gontami, dachówką) «pokryć dach gontami, dachówką itp.»2. tylko dk «zwyciężyć, pokonać»Pobić nieprzyjaciela.
Pobity kraj.
Pobić kogoś w jakiejś grze, w turnieju, w wyścigu.
◊ Pobić kogoś na głowę «zdecydowanie kogoś pokonać, zadać komuś dotkliwą klęskę»◊ Pobić kogoś jego własną bronią «pokonać przeciwnika, używając w walce tych samych co on sposobów, metod, argumentów»◊ Pobić rekord «osiągnąć, uzyskać wynik lepszy od uznanego dotąd za najlepszy»3. tylko dk «zadać wiele ciosów, razów, kilka razy mocno uderzyć; poturbować»Dotkliwie, okropnie kogoś pobić.
Pobić kogoś do utraty przytomności, aż do krwi.
Pobić kogoś pięścią, kijem.
∆ Deszcz, grad pobił zboże «deszcz, grad powalił zboże, przygniótł zboże do ziemi»pobić się «zadać ciosy jeden drugiemu, pobić jeden drugiego»Za górami, za lasami, za dolinami pobili się dwaj górale ciupagami. (piosenka)
Słownik języka polskiego . 2013.