poboczny

poboczny
\pobocznyni
1. «istniejący obok głównego, zasadniczego; mniej istotny, drugorzędny, uboczny, marginesowy»

Poboczna kwestia.

Poboczny przedmiot studiów.

Poboczna przyczyna czegoś.

Poboczny wątek utworu.

Okoliczności poboczne.

jęz. Akcent poboczny «akcent słabszy od akcentu głównego, padający na sylabę inną niż główna sylaba akcentowana»
∆ Morfem poboczny «przyrostek albo przedrostek»
∆ Zdanie poboczne «zdanie zależne od zdania głównego, będące jego rozwinięciem, zastępujące lub wyjaśniające pewne jego człony»
2. przestarz. «znajdujący się z boku czegoś, skierowany na bok od czegoś, biegnący obok czegoś; boczny»

Poboczne wejście, schody.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • poboczny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} istniejący obok czegoś zasadniczego; drugorzędny, drugoplanowy, mniej istotny, uboczny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Poboczna kwestia, sprawa, okoliczność. To należy do jego pobocznych zainteresowań. Miał …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • didaskalia — blp, D. didaskalialiów lit. «wskazówki (objaśnienia, przypisy) autora dramatu dotyczące sposobu wystawiania utworu na scenie; tekst poboczny» ‹gr.› …   Słownik języka polskiego

  • morfem — m IV, D. u, Ms. morfemmie; lm M. y jęz. «najmniejsza, znaczeniowo niepodzielna cząstka wyrazu» ∆ Morfem główny «rdzeń wyrazu» ∆ Morfem poboczny «przyrostek lub przedrostek» ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

  • podrzędny — podrzędnyni, podrzędnyniejszy 1. «zajmujący w stosunku do innych mniej ważne miejsce, drugorzędną pozycję, mało znaczący, mierny, niepozorny; kiepski, lichy, marny» Podrzędny artysta, autor, pisarz. Podrzędna literatura. Podrzędne stanowisko,… …   Słownik języka polskiego

  • przedmiot — m IV, D. u, Ms. przedmiotocie; lm M. y 1. «rzecz postrzegana zmysłami jako odrębny element rzeczywistości; wytwór pracy ludzkiej» Cenne, wartościowe przedmioty. Przedmioty użytkowe. Przedmioty osobiste. Przedmioty codziennego użytku. Przedmioty… …   Słownik języka polskiego

  • uboczny — «dotyczący czegoś pośrednio, luźno z czymś związany; dodatkowy, marginesowy, poboczny» Uboczne skutki, efekty, cele. Uboczne dochody. Uboczna myśl. Uboczne zajęcie. ∆ Uboczne działanie leków «dodatkowe, zwykle niepożądane, szkodliwe działanie… …   Słownik języka polskiego

  • wątek — m III, D. wątektku, N. wątektkiem; lm M. wątektki 1. «układ nici biegnących w poprzek tkaniny, prostopadle do nici osnowy, przeplatających się z nimi w określonym porządku; także: przędza, nici przeznaczone na ten układ» Jedwabny wątek. Kolorowy… …   Słownik języka polskiego

  • nawiasowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} luźno związany z czymś, poboczny, wtrącony; marginalny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nawiasowa uwaga. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wątek — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. wątektku {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}lit. {{/stl 8}}{{stl 7}} rozwijający się w czasie szereg zdarzeń fabularnych w utworze epickim lub dramatycznym, powiązanych wewnętrznie …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”