Pochwalić wzorowy porządek.
Pochwalić kogoś za pilność, za punktualność.
Pochwalić ucznia przed całą klasą.
Mógł się pochwalić dobrymi wynikami w nauce.
Chciał się pochwalić znajomością języka angielskiego.
Słownik języka polskiego . 2013.
pochwalić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}chwalić{{/stl 7}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}niech będzie pochwalony Jezus Chrystus {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pochwalić się — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}chwalić się {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}pochwalić się II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, pochwalić sięlę się, pochwalić sięli się {{/stl 8}}{{stl 7}} przedstawić coś… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
chwalić się – pochwalić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mówić o sobie, wyrażając w sposób jawny lub ukryty przekonanie o swojej wysokiej wartości i zaletach w celu wywołania u innych uczucia zazdrości, podziwu, pokazania, że się jest… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zawody — Iść, puszczać się, stawać w zawody z kimś, z czymś «przystępować do rywalizacji z kimś, z czymś»: Niebo jest coraz bardziej niebieskie, błękitnieje z minuty na minutę, idąc w zawody z widocznym na horyzoncie morzem. E. Cechnicka, Znak. Stając w… … Słownik frazeologiczny
po- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne, najczęściej dokonane, oznaczający» a) «powtarzanie czynności przez jeden podmiot względem wielu przedmiotów lub ich części, np. pogubić, polepić, pomyć, potopić, powiązać; poprzedzielać, porozsyłać,… … Słownik języka polskiego
pochlubić się — dk VIa, pochlubić siębię się, pochlubić siębisz się, pochlubić sięchlub się, pochlubić siębił się «pochwalić się, poszczycić się kimś, czymś» Pochlubić się swoimi osiągnięciami, wynikami badań naukowych. Nie mógł się pochlubić dziećmi … Słownik języka polskiego
poszczycić się — dk VIa, poszczycić sięcę się, poszczycić sięcisz się, poszczycić sięszczyć się, poszczycić sięcił się książk. «dać poznać, że się jest dumnym z czegoś, ujawnić to, co przynosi zaszczyt, pochwalić się» Chciała się poszczycić dziećmi. Niejeden… … Słownik języka polskiego
przechwalić — dk VIa, przechwalićlę, przechwalićlisz, przechwalićchwal, przechwalićlił, przechwalićlony przechwalać ndk I, przechwalićam, przechwalićasz, przechwalićają, przechwalićaj, przechwalićał, przechwalićany «przesadzić w chwaleniu kogoś, czegoś,… … Słownik języka polskiego
publicznie — «w sposób publiczny, w miejscu publicznym, przed publicznością, jawnie» Publicznie pochwalić, zganić, przeprosić kogoś. Pokazać się z kimś publicznie. Ogłosić coś publicznie … Słownik języka polskiego
wybór — m IV, D. wyboru, Ms. wyborze; lm M. wybory 1. «wybranie, wybieranie spomiędzy pewnej liczby osób, rzeczy» Swobodny, trudny, trafny wybór. Wybór zawodu. Pochwalić czyjś wybór. Zrobić dobry, zły wybór. Omylić się w wyborze czegoś, kogoś. ◊ Bez… … Słownik języka polskiego
