podarować

podarować
dk IV, \podarowaćruję, \podarowaćrujesz, \podarowaćruj, \podarowaćował, \podarowaćowany
1. «dać coś jako dar, dać darmo, bez wynagrodzenia»

Podarować coś komuś na imieniny, na urodziny, na gwiazdkę.

2. «zrezygnować z jakiejś należności, zwolnić kogoś od czegoś; przebaczyć, odpuścić, darować»

Podarować komuś dług, karę.

Podarować komuś winę.

Ten jeden raz jeszcze ci podaruję.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • podarować — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}darować {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • darować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk a. dk Ia, darowaćruję, darowaćruje, darowaćany {{/stl 8}}– podarować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dać coś komuś w prezencie; ofiarować : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • dać — dk I dam, dasz, dadzą, daj, dał, dany dawać ndk IX, daję, dajesz, dają, dawaj, dawał, dawany 1. «przekazać komuś rzecz, którą się posiada lub rozporządza; obdarzyć czym; podarować, ofiarować, oddać; poświęcić co» Dawać pieniądze na utrzymanie.… …   Słownik języka polskiego

  • darować — dk IV, darowaćruję, darowaćrujesz, darowaćruj, darowaćował, darowaćowany darowywać ndk VIIIa, darowaćowuję, darowaćowujesz, darowaćowuj, darowaćowywał, darowaćowywany 1. «dać na własność; ofiarować, podarować» Darować komu jakiś drobiazg, książkę …   Słownik języka polskiego

  • dedykacja — ż I, DCMs. dedykacjacji; lm D. dedykacjacji (dedykacjacyj) 1. «na egzemplarzu książki, fotografii lub na innym przedmiocie: tekst napisany przez ofiarodawcę informujący o podarowaniu komuś danej rzeczy» Fotografia, książka z dedykacją. Podarować… …   Słownik języka polskiego

  • ofiarować — dk, rzad. ndk IV, ofiarowaćruję, ofiarowaćrujesz, ofiarowaćruj, ofiarowaćował, ofiarowaćowany ofiarowywać ndk VIIIa, ofiarowaćowuję, ofiarowaćowuj, ofiarowaćywał, ofiarowaćywany 1. «złożyć w darze, dać coś komuś na własność, podarować» Ofiarować… …   Słownik języka polskiego

  • po- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne, najczęściej dokonane, oznaczający» a) «powtarzanie czynności przez jeden podmiot względem wielu przedmiotów lub ich części, np. pogubić, polepić, pomyć, potopić, powiązać; poprzedzielać, porozsyłać,… …   Słownik języka polskiego

  • porozdawać — dk IX, porozdawaćdaję, porozdawaćdajesz, porozdawaćwaj, porozdawaćwał, porozdawaćwany «rozdać, podarować wiele rzeczy wielu osobom; obdzielić czymś wielu; porozdzielać, poprzydzielać» Porozdawał dzieciom wszystko, co miał. Porozdawać karty.… …   Słownik języka polskiego

  • zaofiarować — dk IV, zaofiarowaćruję, zaofiarowaćrujesz, zaofiarowaćruj, zaofiarowaćował, zaofiarowaćowany zaofiarowywać ndk VIIIa, zaofiarowaćowuję, zaofiarowaćowujesz, zaofiarowaćowuj, zaofiarowaćywał, zaofiarowaćywany 1. «wystąpić z gotowością zrobienia… …   Słownik języka polskiego

  • dewizka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. dewizkazce; lm D. dewizkazek {{/stl 8}}{{stl 7}} mocny, dość gruby łańcuszek przymocowany do zegarka kieszonkowego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kupić złotą dewizkę do zegarka kieszonkowego. Nosić srebrną dewizkę przy… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”