podbiec

podbiec
a. podbiegnąć dk Vc, \podbiecbiegnę, \podbiecbiegniesz, \podbiecbiegnij, \podbiecbiegł - podbiegać ndk I, \podbiecam, \podbiecasz, \podbiecają, \podbiecaj, \podbiecał
1. «zbliżyć się biegnąc; przebiec niewielki odcinek drogi»

Dziecko podbiegło do matki.

Podbiec do przystanku.

Podbiegł ku niemu jakiś człowiek.

Podbiegła parę metrów i już się zmęczyła.

2. częściej dk «nasiąknąć czymś, podejść»

Oczy podbiegły krwią.

Rów podbiegł wodą.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • podbiec — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}podbiegać. {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • podbiegać — → podbiec …   Słownik języka polskiego

  • podbiegnąć — → podbiec …   Słownik języka polskiego

  • skok — m III, D. u, N. skokkiem; lm M. i 1. «oderwanie się na chwilę od jakiejś powierzchni poprzez odbicie się nogami; zeskoczenie z wyższego miejsca na niższe» Skoki kangura, żaby. Skok z okna. Biec, pędzić itp. wielkimi skokami. ◊ Jednym skokiem, w… …   Słownik języka polskiego

  • lansada — ż IV, CMs. lansadaadzie; lm D. lansadaad 1. «łukowaty skok konia» 2. tylko w lm «posuwiste płynne podskoki, podrygi» Podbiec, przybiec w lansadach. ◊ Kłaniać się komuś, witać kogoś w lansadach «okazywać komuś (szczególnie gestami) przesadną… …   Słownik języka polskiego

  • pod- — 1. «przedrostek modyfikujący znaczenie podstawowego tematu czasownika» a) «oznacza kierunek działania poniżej czegoś, w dolną część czegoś, np. podkopać, podkreślić, podpisać» b) «oznacza ruch z dołu do góry, np. podnieść, podsadzić, podskoczyć»… …   Słownik języka polskiego

  • podskoczyć — dk VIb, podskoczyćczę, podskoczyćczysz, podskoczyćskocz, podskoczyćczył podskakiwać ndk VIIIb, podskoczyćkuję, podskoczyćkujesz, podskoczyćkuj, podskoczyćiwał 1. «wykonać skok w górę, podskok; skacząc unieść się w górę; zerwać się z miejsca… …   Słownik języka polskiego

  • przypaść — dk Vc, przypaśćpadnę, przypaśćpadniesz, przypaśćpadnij, przypaśćpadł, przypaśćpadłszy przypadać ndk I, przypaśćam, przypaśćasz, przypaśćają, przypaśćaj, przypaśćał, przypaśćany 1. «pochylając się przywrzeć do czegoś, przytulić się do kogoś;… …   Słownik języka polskiego

  • telefon — m IV, D. u, Ms. telefonnie; lm M. y 1. «urządzenie techniczne umożliwiające dwustronną rozmowę na odległość, składające się z aparatów nadawczo odbiorczych połączonych przewodami; także: każdy z takich aparatów; aparat telefoniczny» Telefon… …   Słownik języka polskiego

  • pod- — 1. {{/stl 13}}{{stl 7}} przedrostek tworzący czasowniki pochodne od innych czasowników, oznaczający: {{/stl 7}}a) {{/stl 13}}{{stl 7}}czynność wykonywaną na dolnej części obiektu lub poniżej tegoż obiektu, np. {{/stl 7}}{{stl 8}}podłożyć,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”