podejrzany

podejrzany
1. «taki, na którego padło podejrzenie, posądzony o coś»

Ktoś jest podejrzany o kradzież, o zabójstwo.

2. «budzący wątpliwości, podejrzenia; niepewny, wątpliwy»

Podejrzany człowiek.

Podejrzany hałas, szmer.

Podejrzane towarzystwo.

Podejrzane zachowanie.

podejrzany, podejrzana w użyciu rzecz. praw. «człowiek posądzony o popełnienie przestępstwa, człowiek co do którego w toczącym się śledztwie wydano postanowienie o przedstawieniu mu zarzutów»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • podejrzany — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, podejrzanyni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} taki, którego się podejrzewa o coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Człowiek podejrzany o morderstwo. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • szemrany — podejrzany …   Słownik gwary warszawskiej

  • pranie — 1. pot. Coś wyjdzie, okaże się w praniu «coś sprawdzi się w praktyce, w działaniu»: (...) jak będzie wyglądało rządzenie przez pana premiera (...) to się dopiero okaże w praniu. PR kom 1996. 2. Pranie brudnych pieniędzy «legalizowanie nieuczciwie …   Słownik frazeologiczny

  • świecić — 1. pot. Świecić cerami, łatami, dziurami «mieć podarte, połatane ubranie, buty»: Był wychudzony, ubrany w wysmarowaną panterkę i świecące dziurami spodnie. M. Nurowska, Czyściec. 2. pot. Świecić gołym ciałem, golizną, posp. gołym tyłkiem… …   Słownik frazeologiczny

  • ciemny — ciemnyni, ciemnyniejszy 1. «pozbawiony jasności, światła, pogrążony w mroku; nie oświetlony» Ciemna noc. Ciemne zaułki, ulice, okna. Ciemne mieszkanie. ◊ Ciemna karta czegoś (np. czyjegoś życia, historii, dziejów) «okres załamań, niepowodzeń,… …   Słownik języka polskiego

  • mętny — mętnyni, mętnyniejszy 1. «zawierający męty, zawiesinę, utrudniający dokładne widzenie przedmiotów; nieprzejrzysty» Mętna ciecz, woda, kałuża, rzeka. Mętny płyn, sok. Mętne wino, piwo. Mętna szyba. ◊ Łowić, łapać ryby w mętnej wodzie «wyzyskiwać… …   Słownik języka polskiego

  • nieczysty — nieczystyyści 1. «niezgodny z nakazami obowiązującej w danym środowisku etyki; nieuczciwy, podejrzany; rozwiązły, nieprzyzwoity, nieskromny, bezwstydny» Nieczyste interesy, zamiary. Dorobić się majątku w nieczysty sposób. Nieczyste życie.… …   Słownik języka polskiego

  • niewyraźny — niewyraźnyni 1. «nie mający wyrazistości, nie wyodrębniający się z całości; słabo widoczny, słabo słyszalny, niezbyt zrozumiały, niejasny» Niewyraźny cień. Niewyraźne światło. Niewyraźne głosy. Niewyraźne zarysy czegoś. Niewyraźne sformułowanie.… …   Słownik języka polskiego

  • nora — ż IV, CMs. norze; lm D. nor «podziemna kryjówka zwierzęcia; jama, dziura» Borsucza, lisia, mysia nora. Nora borsuka. Nory wykopane, wygrzebane przez zwierzęta. Myszy gnieżdżące się w norach. ◊ Wykurzyć lisa z nory «zmusić kogoś do opuszczenia… …   Słownik języka polskiego

  • osobnik — m III, DB. a, N. osobnikkiem 1. lm M. i «jednostkowy okaz gatunku; jednostka» Osobniki z rodziny baldaszkowatych. Dobrze rozwinięte osobniki. 2. lm M. osobnikicy, DB. ów «osoba, człowiek, indywiduum (często z odcieniem ujemnym)» Podejrzany… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”