- poderwać
- dk IX, \poderwaćrwę, \poderwaćrwiesz, \poderwaćrwij, \poderwaćał, \poderwaćany - podrywać ndk I, \poderwaćam, \poderwaćasz, \poderwaćają, \poderwaćaj, \poderwaćał, \poderwaćany1. «gwałtownie podnieść, unieść w górę; spowodować gwałtowne podniesienie się kogoś z miejsca, przyśpieszenie kroku, poruszania się»
Poderwać samolot w górę.
Wiatr poderwał firankę, chmurę kurzu.
Poderwać konia do galopu.
Poderwać kogoś ze snu.
Głos dzwonka poderwał go z krzesła.
Dowódca poderwał oddział do ataku.
◊ pot. Kogoś poderwało, podrywa «ktoś gwałtownie na coś zareagował; ktoś nie może spokojnie usiedzieć na miejscu»2. «nadszarpnąć coś od spodu; podkopać, osłabić (o wodzie: podmyć)»Woda, morze podrywa brzeg.
przen.Poderwać czyjś autorytet, czyjeś dobre imię.
3. pot. «o osobie przeciwnej płci: zdobyć, pozyskać sobie»Poderwać dziewczynę, chłopca.
poderwać się - podrywać się strona zwrotna czas. poderwać - podrywać w zn. 1Ptaki poderwały się do lotu.
Poderwać się z miejsca, ze snu.
Poderwać się na równe nogi.
Słownik języka polskiego . 2013.