- podwójnie
- 1. «dwukrotnie, w dwójnasób, dwa razy tyle»
Zapłacić za coś podwójnie.
2. «pod dwoma różnymi względami, dwojako»Zaczęło się dla niej podwójnie nowe życie: własny dom i pierwsza praca.
Słownik języka polskiego . 2013.
podwójnie
Look at other dictionaries:
podwójnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w sposób podwójny, złożony z dwu jednakowych lub jednorodnych elementów : {{/stl 7}}{{stl 10}}Podwójnie widzieć. Podwójnie złożony papier. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kosmos podwójnie pierzasty — paprastoji kosmėja statusas T sritis vardynas apibrėžtis Astrinių šeimos dekoratyvinis, vaistinis augalas (Cosmos bipinnatus), paplitęs Šiaurės Amerikoje. Iš jo gaunamas eterinis aliejus. atitikmenys: lot. Bidens formosa; Coreopsis formosa;… … Lithuanian dictionary (lietuvių žodynas)
pała — 1. pot. Na pałę «bez przygotowania, bez rozpoznania sytuacji, nie zważając na następstwa»: – Daj mu szansę! Niech nadleci bliżej! Wystrzelasz rakiety na pałę... i co potem – uspokajał łagodnie por. Mendela. B. Ejbich, Niebo. 2. posp. Przegiąć… … Słownik frazeologiczny
akacja — ż I, DCMs. akacjacji; lm D. akacjacji (akacjacyj) 1. bot. «Acacia, roślina z rodziny mimozowatych, występująca w kilkuset gatunkach drzew lub krzewów, o liściach podwójnie pierzastych i drobnych kwiatach żółtych, rzadziej białych, zebranych w… … Słownik języka polskiego
dwoić — ndk VIa, dwoję, dwoisz, dwój, dwoił, dwojony 1. techn. «w garbarstwie: dzielić mechanicznie skóry na dwie warstwy» 2. przestarz. «podwajać» dwoić się «powiększać się w dwójnasób, podwajać się» Majątek szybko mu się dwoił. ◊ Dwoi się komuś w… … Słownik języka polskiego
dwójnasób — tylko w wyrażeniu: W dwójnasób «dwukrotnie, podwójnie» Powiększyć coś, zyskać w dwójnasób … Słownik języka polskiego
oko — n II, N. okiem 1. lm M. oczy, D. oczu (ócz), N. oczami (oczyma) «narząd wzroku; u ludzi i kręgowców złożony z kulistej gałki ocznej i układu pomocniczego, obejmującego narząd łzowy, spojówkę, powieki, mięśnie; także zmysł widzenia, wzrok;… … Słownik języka polskiego
pętla — ż I, DCMs. pętlali; lm D. pętlali 1. «kawałek sznura, powroza, taśmy ułożony, związany w pierścień, zwykle dający się ściągać, zaciskać» Zacisnąć, zawiązać pętlę. 2. «droga, tor po których ktoś jedzie, idzie, zbliżone kształtem do koła» Pętla… … Słownik języka polskiego
podwoić — dk VIa, podwoićdwoję, podwoićdwoisz, podwoićdwój, podwoićił, podwoićdwojony podwajać ndk I, podwoićam, podwoićasz, podwoićają, podwoićaj, podwoićał, podwoićany «powiększyć coś dwukrotnie, podwójnie zwiększyć liczebność czegoś; pomnożyć przez dwa; … Słownik języka polskiego
przepikować — dk IV, przepikowaćkuję, przepikowaćkujesz, przepikowaćkuj, przepikowaćował, przepikowaćowany przepikowywać ndk VIIIa, przepikowaćowuję, przepikowaćowujesz, przepikowaćowuj, przepikowaćywał, przepikowaćywany 1. «przeszyć w różnych kierunkach… … Słownik języka polskiego
