- dwójnasób
- tylko w wyrażeniu: W dwójnasób «dwukrotnie, podwójnie»
Powiększyć coś, zyskać w dwójnasób.
Słownik języka polskiego . 2013.
dwójnasób
Look at other dictionaries:
dwójnasób — dwójnasób* {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. w dwójnasób {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
w dwójnasób — → dwójnasób … Słownik języka polskiego
w dwójnasób — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} podwójnie, dwukrotnie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Coś opłaciło, zwróciło się komuś w dwójnasób. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dwoić — ndk VIa, dwoję, dwoisz, dwój, dwoił, dwojony 1. techn. «w garbarstwie: dzielić mechanicznie skóry na dwie warstwy» 2. przestarz. «podwajać» dwoić się «powiększać się w dwójnasób, podwajać się» Majątek szybko mu się dwoił. ◊ Dwoi się komuś w… … Słownik języka polskiego
podwójnie — 1. «dwukrotnie, w dwójnasób, dwa razy tyle» Zapłacić za coś podwójnie. 2. «pod dwoma różnymi względami, dwojako» Zaczęło się dla niej podwójnie nowe życie: własny dom i pierwsza praca … Słownik języka polskiego
policzyć — dk VIb, policzyćczę, policzyćczysz, policzyćlicz, policzyćczył, policzyćczony 1. «sprawdzić, ile czegoś jest, dodając do siebie poszczególne jednostki; zliczyć, porachować, zsumować coś» Policzyć coś na maszynie, na liczydłach, na palcach.… … Słownik języka polskiego
tyle — + m. os. tylu; D. tylu (z rzeczownikami w lp tylko: tyle), CMs. tylu, B. ż. rzecz.=M., m. os.=D., N. tylu a. tyloma 1. «zaimek liczebny wskazujący, zastępujący liczebniki główne lub nawiązujący do nich» Nie mam tylu kopert. Tyle mogę ci dać. Tyle … Słownik języka polskiego
