pogodnieć

ndk III, \pogodniećeję, \pogodniećejesz, \pogodniećej, \pogodniećniał, \pogodniećeli

1. «stawać się pogodnym, słonecznym, bezchmurnym; wypogadzać się, przejaśniać się»

Niebo na wschodzie pogodniało.

2. «przestawać być smutnym, zmartwionym, stawać się weselszym»

Oczy jej z wolna pogodniały.