poprawić

dk VIa, \poprawićwię, \poprawićwisz, \poprawićpraw, \poprawićwił, \poprawićwiony - poprawiać ndk I, \poprawićam, \poprawićasz, \poprawićają, \poprawićaj, \poprawićał, \poprawićany

1. «doprowadzić do porządku, przywrócić właściwą postać; wyrównać, ułożyć, uładzić»

Poprawić makijaż.

Poprawić strój, włosy.

Poprawić obrus, pościel.

Stale poprawiał spadające okulary.

2. «uczynić lepszym, szlachetniejszym; ulepszyć, udoskonalić»

Poprawić wyniki nauczania.

Poprawiać obyczaje.

∆ sport. Poprawić rekord «ustanowić nowy rekord»

przen.

Dobry trunek poprawił humory.

3. «naprawić rzecz zepsutą, uszkodzoną; zreperować»

Poprawić walący się płot.

Poprawić źle skrojoną suknię.

4. «usunąć błędy z tekstów pisanych lub drukowanych, wprowadzić poprawki, wygładzić pod względem stylu»

Poprawić dyktando, wypracowanie.

Poprawiać tekst czerwonym ołówkiem.

Poprawić błędy w korekcie, w maszynopisie.

5. «zwrócić uwagę osoby mówiącej na popełniony przez nią błąd»

Poprawiać swego rozmówcę.

Poprawić błędnie wymówione nazwisko.

Nauczyciel języka obcego poprawiał wymowę uczniów.

6. częściej dk «powtórzyć jakąś czynność (zwykle strzał, cios, uderzenie), aby osiągnąć lepszy skutek»

Uderzył go mocno i jeszcze poprawił.

poprawić się - poprawiać się

1. «lepiej, wygodniej usiąść»

Poprawić się na krześle, w siodle.

2. «inaczej, lepiej się wyrazić, powiedzieć coś po raz drugi w innej formie»

Mówca starannie dobierał słowa i ciągle się poprawiał.

Źle się wyraził, ale zaraz się poprawił.

3. «polepszyć się; o człowieku: przytyć, przybrać na wadze»

Stan zdrowia chorego znacznie się poprawił.

Humor, nastrój towarzystwa poprawił się w czasie zabawy.

Poprawiły się nam warunki lokalowe.

Dziecko poprawiło się i opaliło nad morzem.

4. «o człowieku: zmienić się na lepsze pod względem moralnym, umysłowym; zacząć lepiej się uczyć»

Poprawić się w nauce.

Poprawił się pod wpływem dobrego kolegi.