poręczenie

poręczenie
n I
1. rzecz. od poręczyć.
2. lm D. \poręczenieeń
praw. «umowa pisemna zawierająca czyjeś zobowiązanie się wobec wierzyciela do wykonania zobowiązania dłużnika w razie, gdyby ten go nie wykonał»

Złożyć poręczenie za kogoś.

∆ Poręczenie majątkowe «pieniądze, papiery wartościowe itp., złożone jako gwarancja, że oskarżony, pozostając na wolności, stawi się na każde wezwanie sądu i nie będzie utrudniał jego postępowania; kaucja»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • poręczenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. poręczyć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}poręczenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. poręczenieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} pisemna gwarancja wykonania… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • słowo — n III, Ms. słowowie; lm D. słów, N. słowowami (podn. słowowy) 1. «znak językowy nazywający jednostkowy przedmiot materialny lub klasę jednorodnych przedmiotów materialnych, treści psychiczne, czynności, stany, cechy, wyrażający relacje między… …   Słownik języka polskiego

  • zapobiegawczy — «zapobiegający czemuś, nie dopuszczający do czegoś; zabezpieczający przed czymś; profilaktyczny» Działanie zapobiegawcze. Metody zapobiegawcze. ∆ med. Leczenie zapobiegawcze «działanie i środki stosowane w celu zapobiegania chorobom;… …   Słownik języka polskiego

  • awal — m I, D. u; lm M. e, D. ów hand. «poręczenie na wekslu lub czeku» ‹wł. z ar.› …   Słownik języka polskiego

  • gwarancja — ż I, DCMs. gwarancjacji; lm D. gwarancjacji, (gwarancjacyj) 1. «poręczenie, rękojmia, zapewnienie» Gwarancja spokoju. Dać komuś gwarancję wyzdrowienia. 2. ekon. hand. «odpowiedzialność wobec nabywcy za używalność i dobry stan sprzedawanych… …   Słownik języka polskiego

  • obligo — n II, N. obligogiem a. n ndm hand. «ogólna suma zadłużenia, zobowiązań wekslowych; poręczenie, zobowiązanie» ‹wł.› …   Słownik języka polskiego

  • poręczycielstwo — n III, Ms. poręczycielstwowie, blm «występowanie w roli poręczyciela; poręczanie; poręczenie, poręka, gwarancja» Prosić o czyjeś poręczycielstwo …   Słownik języka polskiego

  • poręka — ż III, CMs. porękaęce, blm «zapewnienie; poręczenie, gwarancja» Poręka wierności. Dać porękę za kogoś. Bez waszej poręki nie pożyczę pieniędzy. ◊ Z czyjejś poręki «za czyjąś radą, namową; z czyjejś namowy, czyjegoś polecenia» …   Słownik języka polskiego

  • rękojmia — ż I, DCMs. rękojmiami; lm D. rękojmiami 1. książk. «poręczenie, zagwarantowanie czegoś; gwarancja, zabezpieczenie, pewność; zapewnienie o czymś, przyrzeczenie czegoś» Rękojmia przyjaźni, bezpieczeństwa, stabilizacji. Dawać rękojmię czegoś, dawać… …   Słownik języka polskiego

  • środek — m III, D. środekdka, N. środekdkiem; lm M. środekdki 1. «miejsce mniej więcej jednakowo oddalone od końców przedmiotu, od krawędzi określonej powierzchni; część środkowa przedmiotu, powierzchni, punkt centralny, centrum; część środkowa odcinka… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”