- poruszyć
- dk VIb, \poruszyćszę, \poruszyćszysz, \poruszyćrusz, \poruszyćszył, \poruszyćszony - poruszać ndk I, \poruszyćam, \poruszyćasz, \poruszyćają, \poruszyćaj, \poruszyćał, \poruszyćany1. «wyprowadzić z pierwotnego położenia, wprawić w ruch; ruszyć coś z miejsca»
Poruszyć głową, rękami, ustami.
Ptaki poruszają skrzydłami.
Wiatr poruszył firanką.
Nie poruszyła niczego w jego pokoju.
◊ Poruszyć niebo i ziemię; poruszyć niebo i piekło; poruszyć wszystkie sprężyny «użyć wszelkich możliwych środków, zwrócić się do wszelkich możliwych instancji dla osiągnięcia czegoś»2. «wszcząć, omówić jakąś sprawę, zacząć mówić, pisać itp. na jakiś temat, dotknąć jakiegoś tematu»Poruszyć jakieś kwestie, zagadnienia.
Poruszać ważkie problemy.
3. «wyprowadzić ze stanu obojętności, spokoju, równowagi; wzruszyć, podniecić, wstrząsnąć»Utwór porusza czytelników.
Był do głębi poruszony tym widokiem.
Coś porusza czyjeś serce, sumienie, czyjąś wyobraźnię, fantazję itp.
◊ Poruszyć kogoś do żywego «dotknąć, oburzyć, rozdrażnić, urazić kogoś»4. → poruszaćporuszyć się - poruszać się «wykonać ruch (sobą); zmienić swoje położenie, swoją postawę»Poruszył się przez sen.
Flaga poruszała się lekko na wietrze.
Słownik języka polskiego . 2013.