- pożywić
- dk VIa, \pożywićwię, \pożywićwisz, \pożywićżyw, \pożywićwił, \pożywićwiony«dać jeść komuś, nakarmić, posilić kogoś»
Pożywiła nas talerzem zupy.
Słownik języka polskiego . 2013.
pożywić
Look at other dictionaries:
pożywić się — dk VIa, pożywić sięwię się, pożywić sięwisz się, pożywić siężyw się, pożywić sięwił się pożywiać się ndk I, pożywić sięam się, pożywić sięasz się, pożywić sięają się, pożywić sięaj się, pożywić sięał się «zaspokoić swój głód; posilić się» Pożywić … Słownik języka polskiego
pożywiać się – pożywić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} zaspokajać głód; jeść, posilać się, spożywać posiłek : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pożywiać się regularnie w barze mlecznym. Nigdy nie pożywiał się w czasie podróży. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
gęba — ż IV, CMs. gębabie; lm D. gąb (gęb) 1. rub. «usta, wargi, jama ustna; także jako miejsce, gdzie się znajdują narządy mowy; mowa» Chodził z otwartą gębą. Nie wypuszczał fajki z gęby. ◊ Gęba (gębę) na kłódkę! «milcz, nie mów ani słowa; dochowaj… … Słownik języka polskiego
najeść się — dk, najeść sięjem się, najeść sięjesz się, najeść sięjedzą się, najeść sięjedz się, najeść sięjadł się, najeść sięjedli się, najeść sięjadłszy się najadać się ndk I, najeść sięam się, najeść sięasz się, najeść sięają się, najeść sięaj się, najeść … Słownik języka polskiego
podeżreć — dk XI, podeżrećżrę, podeżrećżresz, podeżrećżryj, podżarł, podżarty podżerać ndk I, podeżrećam, podeżrećasz, podeżrećają, podeżrećaj, podeżrećał, podeżrećany 1. tylko dk «o zwierzętach, także pospolicie o ludziach: zjeść, pożywić się; najeść się… … Słownik języka polskiego
podjeść — dk, podjeśćjem, podjeśćjesz, podjeśćjedzą, podjeśćjedz, podjeśćjadł, podjeśćjedli, podjeśćjedzony podjadać ndk I, podjeśćam, podjeśćasz, podjeśćają, podjeśćaj, podjeśćał, podjeśćany 1. tylko dk «zjeść, pożywić się, pokrzepić się; najeść się do… … Słownik języka polskiego
pokarmić — dk VIa, pokarmićmię, pokarmićmisz, pokarmićkarm, pokarmićmił, pokarmićmiony 1. «posilić nieco, dać podjeść, pożywić; także: spędzić jakiś czas na karmieniu» Pokarmiła przez chwilę dziecko i wróciła do swoich zajęć. 2. «nakarmić wiele osób,… … Słownik języka polskiego
pożywienie — n I 1. rzecz. od pożywić. 2. «to, czym się żywią ludzie lub zwierzęta; pokarm» Obfite, smaczne, zdrowe pożywienie. Przygotować, przyrządzić pożywienie. Coś stanowi pożywienie dla kogoś … Słownik języka polskiego
podjeść — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}podjadać I {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}podjeść II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk XIb, podjeśćjem, podjeśćje, podjeśćjedz, podjeśćjadł, podjeśćjedli, podjeśćjedzony {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pożywiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, pożywiaćam, pożywiaća, pożywiaćają {{/stl 8}}– pożywić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, pożywiaćwię, pożywiaćwi, pożywiaćwiony {{/stl 8}}{{stl 7}} dawać komuś jeść; karmić człowieka, zwierzę : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
