prawdziwy

\prawdziwywi, \prawdziwywszy

1. «zgodny z rzeczywistością, nie zmyślony, nie urojony, nie udany, nie sfałszowany; realny, rzeczywisty, autentyczny, naturalny»

Prawdziwy jedwab.

Prawdziwa perła.

Prawdziwa miłość, przyjaźń.

Prawdziwa opowieść.

Ukazać czyjeś prawdziwe oblicze.

Prawdziwa cnota krytyk się nie boi. (Krasicki)

∆ Grzyb prawdziwy → borowik

∆ log. Zdanie prawdziwe «zdanie zgodne z rzeczywistością, odznaczające się tym, że rzeczy tak się mają, jak zdanie głosi»

2. «zgodny z czyimś wyobrażeniem czegoś; zgodny z tym, jak sobie kogoś, coś wyobrażamy; taki jaki zwykle bywa; idealny, typowy; mający wszystkie cechy czegoś (w tym wypadku wyraz używany dla podkreślenia trafności danego stwierdzenia, zwykle metaforycznego)»

Być, znaleźć się w prawdziwym kłopocie.

Rozmawiać, robić coś z prawdziwą przyjemnością.

Była dla pasierba prawdziwą matką.

◊ Ktoś z prawdziwego zdarzenia «ktoś taki, jaki powinien być; osoba odpowiednia, właściwa»