przebić

dk Xa, \przebićbiję, \przebićbijesz, \przebićbij, \przebićbił, \przebićbity - przebijać ndk I, \przebićam, \przebićasz, \przebićają, \przebićaj, \przebićał, \przebićany

1. «przekłuć coś czymś ostrym, spiczastym; przedziurawić»

Przebić sobie nogę, rękę gwoździem, szkłem.

Przebić czyjąś pierś, przebić kogoś nożem, sztyletem.

2. «utorować drogę, zrobić w czymś przejście, otwór za pomocą kopania, kucia itp.; przekopać, przerąbać, wykuć»

Przebić ulicę, tunel, przekop.

□ Głową muru nie przebijesz.przen.

Przebić wzrokiem ciemność.

Słońce nie mogło przebić mgieł.

Krzyk przebił ściany.

3. karc. «pobić już bitą kartę kartą jeszcze starszą»

Przebić asa atutem.

przebić się - przebijać się

1. strona zwrotna czas. przebić - przebijać w zn. 1

Z rozpaczy przebił się nożem.

2. «przebić, przeszyć (mieczem, nożem itp.) jeden drugiego»

W walce wręcz przebijano się bagnetami.

3. «przedostać się przez coś z trudem, siłą pokonując różne przeszkody; przedrzeć się»

Przebić się przez tłum.

Przebić się przez teren nieprzyjaciela, przez zaspy, przez wysokie góry, przez gęsty las.

przen.

Słońce przebiło się przez chmury.

Z uporem przebijał się przez życie.

4. «wykuć, wykopać, wydrążyć otwór, aby dostać się gdzieś, zrobić tunel, przekop, utorować sobie drogę»

Przebić się do zasypanego szybu.