- przebiec
- + rzad. przebiegnąć dk Vc, \przebiecbiegnę, \przebiecbiegniesz, \przebiecbiegnij, \przebiecbiegł, \przebiecbiegła, \przebiecbiegli - przebiegać ndk I, \przebiecam, \przebiecasz, \przebiecają, \przebiecaj, \przebiecał1. «biegnąc przenieść się z miejsca na miejsce; przebyć jakąś drogę biegiem, idąc szybko»
Przebiegł sto, dwieście metrów.
Przebiec przez jezdnię.
Przebiec na drugą stronę ulicy.
◊ Przebiec komuś drogę «biegnąc przeciąć komuś drogę, przebiec w poprzek drogę tuż przed kimś idącym nią»2. «szybko przejechać, przenieść się, przesunąć się z miejsca na miejsce»Pociąg z hukiem przebiegł przez stację.
◊ Coś przebiegło komuś przez myśl, myśl jakaś przebiegła komuś przez głowę «ktoś o czymś nagle, w danej chwili pomyślał»◊ Dreszcz, mróz, żar itp. przebiegł kogoś, przebiegł komuś po ciele, po skórze «dreszcz, mróz, żar itp. przeniknął kogoś, wstrząsnął kimś»◊ Przebiec coś myślą, wspomnieniem, pamięcią, w pamięci «prześledzić coś szybko w myślach, w pamięci»◊ Przebiec jakieś pismo wzrokiem, oczami «szybko, pobieżnie coś przeczytać»◊ Coś, np. wieść, wydarzenie przebiega kraj, miasto itp. «coś, np. wieść, wydarzenie staje się znane, rozgłaszane w kraju, w mieście»◊ Coś przebiega z ust do ust «coś zostaje przekazane ustnie wielu osobom»przen. «pojawić się na krótko, na moment; przemknąć»Cień niechęci, smutku, grymas niezadowolenia przebiegł po czyjejś twarzy.
Ironiczny uśmiech przebiega po czyichś ustach.
3. częściej ndk «o liniach, szlakach, drogach: zostać przeprowadzonym, nakreślonym; ciągnąć się, rozciągać się»Droga przebiegała lasem.
Granica przebiega niedaleko wsi.
4. «odbywać, dziać się»Podróż przebiegła miło.
Jak przebiega operacja?
Roboty przebiegają zgodnie z harmonogramem.
5. → przebiegać
Słownik języka polskiego . 2013.