- przekroczenie
- n I1. rzecz. od przekroczyć.2. «naruszenie jakichś przepisów; postępek naruszający jakieś przepisy; wykroczenie»
Popełnić przekroczenie.
Słownik języka polskiego . 2013.
przekroczenie
Look at other dictionaries:
przekroczenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. przekroczyć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}przekroczenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. przekroczenieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} czyn, którym sprawca… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
karny — karnyni, karnyniejszy 1. «dotyczący kary, przewidujący zastosowanie kary; będący karą (za wykroczenia, przestępstwa); karzący» Mandat karny. Odpowiedzialność karna. Sankcje karne. ∆ praw. Kodeks karny «ustawa regulująca zasady odpowiedzialności… … Słownik języka polskiego
faul — m I, D. a, B.=M. a. D.; lm M. e, D. faulli a. faullów sport. «przekroczenie przepisów gry, najczęściej przez stosowanie niedozwolonych chwytów lub używanie siły wobec przeciwników, aby przeszkodzić im w grze» Sędzia odgwizdał faul a. faula.… … Słownik języka polskiego
kara — ż IV, CMs. karze; lm D. kar «środek represyjny stosowany względem osób, które popełniły przestępstwo lub w jakikolwiek sposób naruszyły normy prawne lub obyczajowe; środek wychowawczy mający na celu hamowanie wykroczeń» Dotkliwa, ciężka,… … Słownik języka polskiego
limit — m IV, D. u, Ms. limiticie; lm M. y «granica, najwyższa liczba, ilość czegoś» Limit budżetowy. Limit czasu. Przekroczenie limitu. Zwiększyć, zmniejszyć limity. Limit przyjęć na uczelnię. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
nieprawny — «niezgodny z normami prawnymi, przeciwny prawu; bezprawny, nielegalny» Nieprawne zagarnięcie majątku. Nieprawne przekroczenie granicy … Słownik języka polskiego
pobytowy — przym. od pobyt Wczasy pobytowe. ∆ Wiza pobytowa «pisemne zezwolenie na przekroczenie granicy i pobyt cudzoziemca na terytorium danego państwa przez określony czas» … Słownik języka polskiego
przestępstwo — n III, Ms. przestępstwowie; lm D. przestępstwostępstw «zawiniony czyn społecznie niebezpieczny, zabroniony przez ustawę pod groźbą kary; naruszenie, przekroczenie prawa» Przestępstwo gospodarcze, polityczne. Przestępstwa wojenne. Przestępstwo… … Słownik języka polskiego
punkt — I m IV, D. u, Ms. punktkcie; lm M. y 1. «mała, okrągła plamka; coś, co wygląda jak taka plamka; znak graficzny w kształcie takiej plamki; kropka» Połączyć punkty linią łamaną. Ciemny punkt na horyzoncie. Świecące punkty gwiazd. Samoloty stanowiły … Słownik języka polskiego
spalony — spalonyleni imiesł. bierny czas. spalić (p.) spalony w użyciu przym., środ. «w warunkach konspiracji: odkryty, rozpoznany, zdemaskowany przez władze; zmuszony do zmiany miejsca pobytu, nie nadający się więcej do wyzyskiwania w akcji… … Słownik języka polskiego
