- przestrzeń
- ż V, DCMs. \przestrzeńeni; lm M. \przestrzeńenie, D. \przestrzeńeni1. blm«trójwymiarowa rozciągłość, nieokreślona i nieograniczona, w której zachodzą wszystkie zjawiska fizyczne»
Ruch ciał w przestrzeni.
Zajmować określone miejsce w przestrzeni.
Samolot szybował w przestrzeni.
∆ Przestrzeń kosmiczna «przestrzeń rozciągająca się poza granicami atmosfery ziemskiej, rozpoczynająca się na wysokości około stu kilometrów nad powierzchnią Ziemi»∆ Przestrzeń międzyplanetarna «przestrzeń między ciałami niebieskimi naszego Układu Słonecznego»∆ mat. Przestrzeń euklidesowa a. kartezjańska «przestrzeń, której właściwości dają się opisać aksjomatami geometrii absolutnej oraz postulatem równoległości Euklidesa»2. «część takiej rozciągłości objęta jakimiś granicami; obszar; także: miejsce zajmowane przez dany przedmiot materialny»Wypełnić wolne przestrzenie w mieszkaniu.
Dom zajmował dużą przestrzeń.
∆ bot. Przestrzenie międzykomórkowe «wolne miejsca między komórkami w tkance miękiszowej, wypełnione powietrzem, parą wodną lub wodą, w których odbywa się wymiana gazów między rośliną a atmosferą»◊ Przestrzeń życiowa «minimum obszaru potrzebne do życia komuś lub czemuś»3. «rozległy, pusty obszar; rozległa, pusta powierzchnia»Dalekie, niezmierzone przestrzenie.
Przestrzeń stepów, mórz, oceanu.
Cała przestrzeń falowała zbożem.
∆ Otwarta przestrzeń «teren odkryty, nie zabudowany, nie porośnięty drzewami»∆ Choroba przestrzeni, lęk przestrzeni «chorobliwa obawa przed otwartą przestrzenią; agorafobia»4. «odległość, odstęp między czymś a czymś; dystans»Dwudziestokilometrowa przestrzeń.
Przestrzeń między domem a stajnią.
Słownik języka polskiego . 2013.
