- przewinienie
- n I; lm D. \przewinienieeńksiążk. «czyn, postępek uznany za wykroczenie»
Drobne, ciężkie przewinienie.
Przewinienie wobec rodziców.
Przewinienie względem zwierzchnika.
Darować komuś przewinienie.
Słownik języka polskiego . 2013.
przewinienie
Look at other dictionaries:
przewinienie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. przewinienieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} czyn, postępek uznany za wykroczenie przeciwko normom etycznym, zasadom społecznego zachowania się itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Drobne, błahe, ciężkie przewinienie. Dopuścić… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zbić — 1. posp. Wylecieć skądś na zbity łeb, pysk, na zbitą mordę, euf. na zbitą twarz a) «zostać wyrzuconym skądś przemocą, brutalnie»: Wyleciał z baru na zbity pysk, ale (...) sam się o to prosił (...). Roz bezp 1997. b) «zostać usuniętym skądś za… … Słownik frazeologiczny
zbijać — 1. posp. Wylecieć skądś na zbity łeb, pysk, na zbitą mordę, euf. na zbitą twarz a) «zostać wyrzuconym skądś przemocą, brutalnie»: Wyleciał z baru na zbity pysk, ale (...) sam się o to prosił (...). Roz bezp 1997. b) «zostać usuniętym skądś za… … Słownik frazeologiczny
delikt — m IV, D. u, Ms. deliktkcie; lm M. y praw. «przewinienie, wykroczenie przeciw prawu» Dopuścić się deliktu. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
grzech — m III, D. u; lm M. y 1. «w doktrynach religijnych: złamanie zakazu zagrożone sankcjami nadnaturalnymi (np. karą pośmiertną), wymagające oczyszczenia za pomocą ustalonych przez religię praktyk» Ciężki, powszedni grzech. Pokuta za grzechy. Dopuścić … Słownik języka polskiego
grzeszek — m III, D. grzeszekszku, N. grzeszekszkiem; lm M. grzeszekszki «mały grzech, drobne przewinienie» Grzeszki młodości. Grzeszki towarzyskie … Słownik języka polskiego
przeskrobać — dk IX, przeskrobaćbię, przeskrobaćbiesz, przeskrobaćskrob, przeskrobaćał pot. «popełnić drobne przewinienie, przestępstwo; zawinić, przewinić, zbroić, spsocić» Uczeń coś przeskrobał w szkole … Słownik języka polskiego
przewina — ż IV, CMs. przewinanie; lm D. przewinain książk. «przewinienie, wykroczenie, przestępstwo» Ciężka przewina. Ukarać dziecko za przewinę. Zapomnieć, wybaczyć czyjeś przewiny … Słownik języka polskiego
trzepać — ndk IX, trzepaćpię, trzepaćpiesz, trzep, trzepaćał, trzepaćany trzepnąć dk Va, trzepaćnę, trzepaćniesz, trzepaćnij, trzepaćnął, trzepaćnęła, trzepaćnęli, trzepaćnięty, trzepaćnąwszy 1. «uderzać, potrząsać czymś z rozmachem» Ryba trzepie ogonem.… … Słownik języka polskiego
upomnieć — dk VIIa, upomniećnę, upomniećnisz, upomniećnij, upomniećniał, upomniećnieli, upomniećniany upominać ndk I, upomniećam, upomniećasz, upomniećają, upomniećaj, upomniećał, upomniećany «zwrócić komuś uwagę, przywołać kogoś do porządku; przypomnieć… … Słownik języka polskiego
