- przybić
- dk Xa, \przybićbiję, \przybićbijesz, \przybićbij, \przybićbił, \przybićbity - przybijać ndk I, \przybićam, \przybićasz, \przybićają, \przybićaj, \przybićał, \przybićany1. «wbijając gwóźdź, kołek itp. przymocować, umocować, przytwierdzić coś»
Przybić półkę na książki.
Przybijać zelówki.
2. «docisnąć, przygnieść uderzając, stukając, bijąc w coś, przyklejać; przygiąć, przycisnąć kogoś, coś do jakiejś płaszczyzny, przytłuc»Przybić nabój stemplem.
Przybić łączone blachy.
Deszcz przybił zboże do ziemi.
∆ Przybić pieczęć «odcisnąć, przyłożyć pieczęć»przen. tylko dk «zmartwić; pognębić, przygnębić»Przybiła go choroba żony.
3. «dopłynąć, przypłynąć do lądu; zawinąć do portu; wylądowa滣ódź przybiła do piaszczystej łachy.
Okręt przybija do portu.
Przybić szczęśliwie do brzegu.
Słownik języka polskiego . 2013.