przybiec

przybiec
a. przybiegnąć dk Vc, \przybiecbiegnę, \przybiecbiegniesz, \przybiecbiegnij, \przybiecbiegł, \przybiecbiegłszy - przybiegać ndk I, \przybiecam, \przybiecasz, \przybiecają, \przybiecaj, \przybiecał
«biegnąc zbliżyć się do oznaczonego miejsca; przyjść szybko, pospieszyć»

Przybiec do mety.

Przybiegnąć na ratunek.

Przybiegał na każde wezwanie.

Pies przybiegł sam do domu.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • przybiegać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, przybiegaćam, przybiegaća, przybiegaćają {{/stl 8}}– przybiec, przybiegnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVc b, przybiegaćbiegnę, przybiegaćbiegnie, przybiegaćbiegnij, przybiegaćbiegł, przybiegaćbiegła,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • lansada — ż IV, CMs. lansadaadzie; lm D. lansadaad 1. «łukowaty skok konia» 2. tylko w lm «posuwiste płynne podskoki, podrygi» Podbiec, przybiec w lansadach. ◊ Kłaniać się komuś, witać kogoś w lansadach «okazywać komuś (szczególnie gestami) przesadną… …   Słownik języka polskiego

  • nadbiec — a. nadbiegnąć dk Vc, nadbiecbiegnę, nadbiecbiegniesz, nadbiecbiegnij, nadbiecbiegł, nadbiecbiegła, nadbiecbiegli, nadbiecbiegłszy nadbiegać ndk I, nadbiecam, nadbiecasz, nadbiecają, nadbiecaj, nadbiecał 1. «przybyć biegiem w odpowiednim momencie …   Słownik języka polskiego

  • podlecieć — dk VIIa, podleciećcę, podleciećcisz, podleciećleć, podleciećciał, podleciećcieli podlatywać ndk VIIIa, podleciećtuję, podleciećtujesz, podleciećtuj, podleciećywał 1. «wznieść się, wzbić się w powietrze, do góry, na niewielką odległość; lecąc… …   Słownik języka polskiego

  • podskoczyć — dk VIb, podskoczyćczę, podskoczyćczysz, podskoczyćskocz, podskoczyćczył podskakiwać ndk VIIIb, podskoczyćkuję, podskoczyćkujesz, podskoczyćkuj, podskoczyćiwał 1. «wykonać skok w górę, podskok; skacząc unieść się w górę; zerwać się z miejsca… …   Słownik języka polskiego

  • pozlatywać — dk VIIIa, pozlatywaćtuje, pozlatywaćtuj, pozlatywaćywał 1. «o wielu ptakach: zlecieć, sfrunąć (w dół)» Wróble pozlatywały z drzewa na ziemię. 2. pot. «pospadać» Szklanki pozlatywały ze stołu. Siedźcie spokojnie, bo pozlatujecie z krzeseł. 3. pot …   Słownik języka polskiego

  • przy- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne od czasowników (niekiedy od innych wyrazów) oznaczający najczęściej» a) «osiągnięcie celu przestrzennego, bliskości, sąsiedztwa czegoś, np. przybiec, przynieść, przyciągnąć, przyprowadzić, przypłynąć»… …   Słownik języka polskiego

  • przygalopować — dk IV, przygalopowaćpuję, przygalopowaćpujesz, przygalopowaćpuj, przygalopowaćował 1. «przyjechać na koniu galopem» Przygalopował patrol zwiadowców. 2. żart. «przybiec, nadjechać szybko» Przygalopować na spotkanie …   Słownik języka polskiego

  • przygnać — dk I, przygnaćam, przygnaćasz, przygnaćają, przygnaćaj, przygnaćał, przygnaćany przygonić dk VIa, przygnaćnię, przygnaćnisz, przygnaćgoń, przygnaćnił, przygnaćniony przyganiać ndk I, przygnaćam, przygnaćasz, przygnaćają, przygnaćaj, przygnaćał,… …   Słownik języka polskiego

  • przykłusować — dk IV, przykłusowaćsuję, przykłusowaćsujesz, przykłusowaćsuj, przykłusowaćował «przyjechać kłusem na koniu; przybiec kłusem» Przykłusować do mety. Jeździec przykłusował z pola …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”