- przyrostek
- m III, D. \przyrostektka, N. \przyrostektkiem; lm M. \przyrostektkijęz. «cząstka słowotwórcza występująca po rdzeniu lub po innym przyrostku (np. dom-ek); sufiks»
Przyrostek słowotwórczy, fleksyjny.
Słownik języka polskiego . 2013.
przyrostek
Look at other dictionaries:
przyrostek — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. przyrostektka, jęz. {{/stl 8}}{{stl 7}} cząstka słowotwórcza wyrazu występująca po rdzeniu; sufiks {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
imienny — imiennynni 1. «określający kogoś z imienia i nazwiska; zawierający spis nazwisk» Imienna lista. Imienne zaproszenie. 2. jęz. «odnoszący się do imienia jako części mowy, obejmujący wyrazy (rzeczowniki, przymiotniki, imiesłowy, zaimki, liczebniki)… … Słownik języka polskiego
produktywny — produktywnyni, produktywnyniejszy «dający dobre wyniki, dobre rezultaty, korzyści; dużo wytwarzający, wydajny, płodny, efektywny, użyteczny» Produktywna praca, działalność, gospodarka. Produktywne pędy roślin. Coraz bardziej produktywni… … Słownik języka polskiego
w- — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przedrostek czasownikowy określający kierunek czynności do środka, do wnętrza czegoś, np. {{/stl 7}}{{stl 8}}wsypać, wlecieć, wciągnąć, wsunąć {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
afiks — m IV, D. u, Ms. afikssie; lm M. y jęz. «cząstka słowotwórcza wyrazu występująca przed rdzeniem (prefiks, przedrostek), po rdzeniu (sufiks, przyrostek) lub wewnątrz rdzenia (infiks, wrostek)» ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
atematyczny — ∆ jęz. Czasownik atematyczny «czasownik o rdzeniu nie rozwiniętym przez przyrostek» … Słownik języka polskiego
końcówka — ż III, CMs. końcówkawce; lm D. końcówkawek 1. «koniec, zakończenie czegoś; resztka, pozostałość» Końcówka materiału. Końcówka pensji. 2. elektr. «element przewodzący umocowany na końcu przewodu, służący do jego przyłączania» 3. jęz. «końcowy… … Słownik języka polskiego
morfem — m IV, D. u, Ms. morfemmie; lm M. y jęz. «najmniejsza, znaczeniowo niepodzielna cząstka wyrazu» ∆ Morfem główny «rdzeń wyrazu» ∆ Morfem poboczny «przyrostek lub przedrostek» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
poboczny — pobocznyni 1. «istniejący obok głównego, zasadniczego; mniej istotny, drugorzędny, uboczny, marginesowy» Poboczna kwestia. Poboczny przedmiot studiów. Poboczna przyczyna czegoś. Poboczny wątek utworu. Okoliczności poboczne. ∆ jęz. Akcent poboczny … Słownik języka polskiego
przyrostkowy — przym. od przyrostek Część przyrostkowa wyrazu … Słownik języka polskiego
