- przytłumić
- dk VIa, \przytłumićmię, \przytłumićmisz, \przytłumićtłum, \przytłumićmił, \przytłumićmiony - przytłumiać ndk I, \przytłumićam, \przytłumićasz, \przytłumićają, \przytłumićaj, \przytłumićał, \przytłumićany«tłumiąc zmniejszyć lub zniweczyć siłę, natężenie czegoś»
Przytłumić ogień, pożar.
Światło lampy przytłumione abażurem.
Zza ściany dochodziły przytłumione głosy.
przen.Przytłumić wzruszenie, uczucie, gniew.
przytłumić się - przytłumiać się rzad. «zostać przytłumionym»Zamknęliśmy okna i hałas z ulicy się przytłumił.
Słownik języka polskiego . 2013.