rozcinać
Look at other dictionaries:
rozcinać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, rozcinaćam, rozcinaća, rozcinaćają, rozcinaćany {{/stl 8}}– rozciąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Va, rozetnę, rozetnie, rozetnij, rozcinaćciął, rozcinaćcięli, rozcinaćcięty {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1 … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pruć — ndk Xa, pruję, prujesz, pruj, pruł, pruty 1. «rozcinać nici szwów, rozdzielać coś na części wyciągając nici ze szwów; rozsnuwać, likwidować dzianinę otrzymując z powrotem nitkę» Pruć sukienkę, palto. Pruć sweter. przen. «rozrywać, rozdzierać,… … Słownik języka polskiego
rozpruwać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, rozpruwaćam, rozpruwaća, rozpruwaćają, rozpruwaćany {{/stl 8}}– rozpruć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIc, rozpruwaćpruję, rozpruwaćpruje, rozpruwaćpruty {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ciąć — ndk Xc, tnę, tniesz, tnij, ciął, cięła, cięli, cięty 1. «dzielić jednolitą całość na części, oddzielać coś od jednolitej całości, np. ostrym narzędziem; krajać, ścinać, rozcinać, wycinać» Ciąć materiał nożyczkami. Ciąć bandaż w kawałki, na… … Słownik języka polskiego
ćwiartować — ndk IV, ćwiartowaćtuję, ćwiartowaćtujesz, ćwiartowaćtuj, ćwiartowaćował, ćwiartowaćowany «rąbać, rozcinać na ćwierci; krajać, szarpać na kawały» Ćwiartować mięso … Słownik języka polskiego
karta — ż IV, CMs. kartarcie; lm D. kart 1. «luźny kawałek papieru, różnego kształtu i różnej wielkości (często druczek, formularz, dokument); także: część składowa książki, zeszytu, czasopisma itp., obejmująca dwie stronice» Czysta, zapisana karta.… … Słownik języka polskiego
krajać — ndk IX, krajaćję, krajaćjesz, kraj, krajaćjał, krajaćany 1. «ciąć coś na części, na kawałki; rozcinać» Krajać nożem chleb, cebulę, mięso itp. Krajać blachę nożycami. □ Tak krawiec kraje, jak (mu) materii staje.przen. Statek krajał wodę. 2. pot.… … Słownik języka polskiego
płatać — ndk I, płataćam, płataćasz, płataćają, płataćaj, płataćał, płataćany 1. przestarz. «robić komuś to, czego się nie spodziewa; wyrządzać, wyprawiać, wyczyniać» dziś tylko w zwrotach: Płatać figle, kawały, psikusy. 2. przestarz. «ciąć na płaty, na… … Słownik języka polskiego
rozciąć — dk Xc, rozetnę, rozetniesz, rozetnij, rozciąćciął, rozciąćcięła, rozciąćcięli, rozciąćcięty rozcinać ndk I, rozciąćam, rozciąćasz, rozciąćają, rozciąćaj, rozciąćał, rozciąćany «tnąc rozdzielić na części; przeciąć, rozerżnąć, rozrąbać; także:… … Słownik języka polskiego
ciąć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk a. dk Va, tnę, tnie, tnij, ciął, ciąćcięli, cięty {{/stl 8}}{{stl 7}} uderzać, bić, ranić czymś ostrym, cienkim, kaleczącym; rąbać, chlastać, smagać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ciął go szablą przez twarz (po twarzy) .… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
