Rozgarnąć śnieg przed domem.
Rozgarnąć popiół w palenisku.
Rozgarnąć włosy palcami.
Słownik języka polskiego . 2013.
rozgarniać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, rozgarniaćam, rozgarniaća, rozgarniaćają, rozgarniaćany {{/stl 8}}– rozgarnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, rozgarniaćnę, rozgarniaćnie, rozgarniaćnij, rozgarniaćnął, rozgarniaćnęli {{/stl 8}}{{stl 7}} rozsuwać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pogrzebacz — m II, D. a; lm M. e, D. y «zagięty na końcu pręt stalowy służący do poprawiania paliwa płonącego w palenisku lub do usuwania części spalonych» Rozgarnąć pogrzebaczem żar w piecu … Słownik języka polskiego
rozczesać — dk IX, rozczesaćczeszę, rozczesaćczeszesz, rozczesaćczesz, rozczesaćał, rozczesaćany rozczesywać ndk VIIIa, rozczesaćsuję, rozczesaćsujesz, rozczesaćsuj, rozczesaćywał, rozczesaćywany 1. «czesząc włosy, sierść, włókna itp., rozplątać je,… … Słownik języka polskiego
rozdrapać — dk IX, rozdrapaćpię, rozdrapaćpiesz, rozdrapaćdrap, rozdrapaćał, rozdrapaćany rozdrapywać ndk VIIIa, rozdrapaćpuję, rozdrapaćpujesz, rozdrapaćpuj, rozdrapaćywał, rozdrapaćywany 1. «drapaniem rozedrzeć coś, drapiąc rozranić; drapiąc rozgarnąć coś» … Słownik języka polskiego
rozeprzeć — dk XI, rozeprzećprę, rozeprzećprzesz, rozeprzećprzyj, rozparł, rozparty, rozparłszy rozpierać ndk I, rozeprzećam, rozeprzećasz, rozeprzećają, rozeprzećaj, rozeprzećał, rozeprzećany «prąc, naciskając od wewnątrz rozszerzyć, rozgarnąć, rozerwać»… … Słownik języka polskiego
rozgarnięty — rozgarniętyęci imiesł. przymiotnikowy bierny czas. rozgarnąć (p.) rozgarnięty w użyciu przym. «orientujący się w każdej sytuacji; pojętny, sprytny, bystry» Rozgarnięty chłopak. Był mało rozgarnięty … Słownik języka polskiego
rozgrzebać — dk IX, rozgrzebaćbię, rozgrzebaćbiesz, rozgrzebaćgrzeb, rozgrzebaćał, rozgrzebaćany rozgrzebywać ndk VIIIa, rozgrzebaćbuję, rozgrzebaćbujesz, rozgrzebaćbuj, rozgrzebaćywał, rozgrzebaćywany «grzebiąc rozgarnąć, rozrzucić coś; rozryć, rozkopać»… … Słownik języka polskiego
rozorać — dk IX, rozoraćorzę, rozoraćorzesz, rozoraćorz, rozoraćał, rozoraćany rozorywać ndk VIIIa, rozoraćruję, rozoraćrujesz, rozoraćruj, rozoraćywał, rozoraćywany «orząc zniwelować, zniszczyć coś; orząc przygotować ziemię pod zasiew» Rozorać miedze i… … Słownik języka polskiego
żar — m IV, D. u, Ms. żarze, blm 1. «rozżarzony węgiel, rozżarzone zwęglone drewno; rzadziej: jakaś substancja rozpalona do czerwoności» Rozgarnąć żar w piecu. Utrzymywać żar w palenisku. 2. «wysoka temperatura powietrza; gorąco, upał» Nieznośny,… … Słownik języka polskiego
