Przeoczyć, zgubić, zostawić coś przez roztargnienie.
Odpowiadać komuś, patrzeć na coś, słuchać czegoś z roztargnieniem.
Z roztargnieniem przerzucał kartki.
Słownik języka polskiego . 2013.
roztargnienie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} rozproszenie uwagi; nieumiejętność skupienia uwagi na tym, co istotne; roztrzepanie; nieuwaga : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zgubić, przegapić coś przez roztargnienie. Tłumaczyć się roztargnieniem.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dystrakcja — ż I, DCMs. dystrakcjacji, blm 1. przestarz. «rozrywka, przyjemność» 2. przestarz. «roztargnienie, brak uwagi, coś co przeszkadza w skupieniu się» ‹łac.› … Słownik języka polskiego
lapsus — m IV, D. u, Ms. lapsussie; lm M. y «błąd, omyłka w wypowiedzi, zwłaszcza popełnione przez roztargnienie» Popełnić lapsus. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
nieuwaga — ż III, CMs. nieuwagaadze, blm «brak uwagi, niezwracanie uwagi na coś; roztargnienie» Narobić szkody przez nieuwagę. Potrącić kogoś, strącić coś przez nieuwagę. Czyjaś nieuwaga spowodowała wypadek … Słownik języka polskiego
przegapić — dk VIa, przegapićpię, przegapićpisz, przegapićgap, przegapićpił, przegapićpiony przegapiać ndk I, przegapićam, przegapićasz, przegapićają, przegapićaj, przegapićał, przegapićany, pot. «nie zauważyć kogoś, czegoś przez gapiostwo, roztargnienie,… … Słownik języka polskiego
rozpraszać — ndk I, rozpraszaćam, rozpraszaćasz, rozpraszaćają, rozpraszaćaj, rozpraszaćał, rozpraszaćany rozproszyć dk VIb, rozpraszaćszę, rozpraszaćszysz, rozpraszaćprosz, rozpraszaćszył, rozpraszaćszony 1. «prósząc rozsypywać, rozsiewać, rozrzucać;… … Słownik języka polskiego
roztrzepanie — n I 1. rzecz. od roztrzepać. 2. «brak uwagi, roztargnienie; płochość, trzpiotowatość» Młodzieńcze roztrzepanie. Wskutek roztrzepania wsiadł do niewłaściwego tramwaju … Słownik języka polskiego
skupić — I dk VIa, skupićpię, skupićpisz, skup, skupićpił, skupićpiony skupiać ndk I, skupićam, skupićasz, skupićają, skupićaj, skupićał, skupićany 1. «zgromadzić, zebrać razem w jednym miejscu, w jednej grupie; umieścić coś ciasno, jedno przy drugim»… … Słownik języka polskiego
zapomnieć — dk VIIa, zapomniećnę, zapomniećnisz, zapomniećnij, zapomniećniał, zapomniećnieli, zapomniećniany zapominać ndk I, zapomniećam, zapomniećasz, zapomniećają, zapomniećaj, zapomniećał, zapomniećany 1. «nie zachować w pamięci, przestać pamiętać o kimś … Słownik języka polskiego
zapomnienie — n I 1. rzecz. od zapomnieć. 2. «brak pamięci o kimś, o czymś; niepamięć» Żyć w zapomnieniu. Coś skazane na zapomnienie. Uratować, ocalić coś od zapomnienia. ◊ Wydobyć kogoś, coś z zapomnienia «mówiąc, pisząc przypomnieć kogoś, coś opinii… … Słownik języka polskiego
