rozwlekle

rozwlekle
\rozwlekleej
1. «zbyt obszernie, szczegółowo, długo»

Opowiadać, pisać rozwlekle.

2. «o sposobie mówienia: przeciągając wymowę sylab, wyrazów»

Rozwlekle wymawiać słowa.

Mówić rozwlekle.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • rozwlekle — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., rozwlekleej {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zbyt obszernie, za długo : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rozwlekle odpowiadać na pytania. Rozwlekle opisywać coś. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • ględa — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIIa, CMc. ględzie {{/stl 8}}{{stl 7}} lekceważąco o mężczyźnie lubiącym mówić dużo, nudno i rozwlekle; nudziarz : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie mogliśmy już słuchać opowieści tego ględy. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • dywagacja — ż I, DCMs. dywagacjacji; lm D. dywagacjacji (dywagacjacyj) częściej w lm, książk. «odstępowanie, odbieganie od tematu w piśmie lub mowie; rozwlekłe pisanie lub mówienie nie na temat» ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

  • dywagować — ndk IV, dywagowaćguję, dywagowaćgujesz, dywagowaćguj, dywagowaćował książk. «odstępować, odbiegać od tematu w mowie lub piśmie; mówić, pisać rozwlekle, nie na temat» …   Słownik języka polskiego

  • ględzić — ndk VIa, ględzićdzę, ględzićdzisz, ględź, ględzićdził 1. pot. «mówić rozwlekle, nudnie, bez sensu; bzdurzyć, pleść» Ględzić o czymś. Ględził w kółko to samo. Ględził cały wieczór. 2. łow. «o łani: wydawać głos w okresie rykowiska» …   Słownik języka polskiego

  • mówić — ndk VIa, mówićwię, mówićwisz, mów, mówićwił, mówićwiony 1. «posługiwać się słowami dla komunikowania myśli i przeżyć; mieć zdolność mowy» Dziecko zaczyna mówić. Mówić komuś prawdę, brednie, bajki. Mówić wiersz. Mówić z kimś, komuś o ostatnich… …   Słownik języka polskiego

  • nudny — nudnyni, nudnyniejszy «wywołujący uczucie nudy, znudzenie, nudzący; nieinteresujący, niezajmujący, niezabawny» Nudni ludzie. Nudny pisarz. Nudne towarzystwo. Nudna książka, impreza. Nudne przedstawienie, przyjęcie. Nudny film, program telewizyjny …   Słownik języka polskiego

  • opisać — dk IX, opiszę, opiszesz, opisz, opisaćał, opisaćany opisywać ndk VIIIa, opisaćsuję, opisaćsujesz, opisaćsuj, opisaćywał, opisaćywany 1. «pisząc przedstawić szczegóły dotyczące czyjegoś wyglądu, funkcji, działania czegoś; podać szczegóły, cechy… …   Słownik języka polskiego

  • opowiedzieć — dk, opowiedziećwiem, opowiedziećwiesz, opowiedziećwiedzą, opowiedziećwiedz, opowiedziećdział, opowiedziećdzieli, opowiedziećdziany opowiadać ndk I, opowiedziećam, opowiedziećasz, opowiedziećają, opowiedziećaj, opowiedziećał, opowiedziećany… …   Słownik języka polskiego

  • perora — ż IV, CMs. peroraorze; lm D. peroraor 1. książk. «rozwlekłe, nudne upominanie, pouczanie; reprymenda» Prawić komuś perory. 2. przestarz. «uroczysta przemowa; oracja» ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”