rzeźbić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, rzeźbićbię, rzeźbićbi, rzeźb || rzeźbićbij, rzeźbićbiony {{/stl 8}}– wyrzeźbić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wykonywać rzeźby lub ornamenty w… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
akt — m IV, D. u, Ms. akcie; lm M. y 1. «czyn, działanie, wykonanie, spełnienie czegoś jako objaw zewnętrzny, fizyczny lub jako proces psychiczny» Akt agresji. Akty dywersji. Akt poznania. Akt rozpaczy, woli. 2. «czynność urzędowa, oficjalna,… … Słownik języka polskiego
cherub — m IV, DB. a, Ms. cherubbie; lm M. te y, ci owie (cherubbi), D. ów, B. y a. ów 1. poet. → cherubin w zn. 1 Malować złotowłose cheruby (złotowłosych cherubów). 2. «w religiach starożytnego Wschodu: istota nadprzyrodzona, duch opiekuńczy… … Słownik języka polskiego
ciąć — ndk Xc, tnę, tniesz, tnij, ciął, cięła, cięli, cięty 1. «dzielić jednolitą całość na części, oddzielać coś od jednolitej całości, np. ostrym narzędziem; krajać, ścinać, rozcinać, wycinać» Ciąć materiał nożyczkami. Ciąć bandaż w kawałki, na… … Słownik języka polskiego
drewno — n III, Ms. drewnonie; lm D. drewnowien 1. zwykle blm «ścięte drzewo, oczyszczone z gałęzi i kory; materiał używany w budownictwie, stolarstwie, meblarstwie itp.» Drewno brzozowe, dębowe, sosnowe. Drewno bednarskie, papiernicze, zapałczane.… … Słownik języka polskiego
kamień — m I, D. kamieńenia; lm M. kamieńenie, D. kamieńeni 1. «bryła skalna, zwykle twarda, spoista i ciężka; niewielki odłamek takiej bryły; w górnictwie: urobek skały płonnej» Kamień polny, przydrożny, narzutowy. Kamienie nadbrzeżne. Posąg wykuty w… … Słownik języka polskiego
ładnie — ładnieej przysłów. od ładny a) w zn. 1: Ładnie umeblowany pokój. Ładnie wyglądać. Ładnie malować, rzeźbić. ◊ Jest komuś ładnie w czymś, z czymś «coś podkreśla czyjąś urodę, harmonizuje z czyjąś urodą; jest komuś do twarzy w czymś, z czymś» ◊… … Słownik języka polskiego
marmur — m IV, D. u, Ms. marmururze; lm M. y «skała metamorficzna składająca się głównie z krystalicznego kalcytu, zależnie od ilości i rodzaju domieszek biała lub kolorowa, dająca się polerować, używana w budownictwie i rzeźbiarstwie, także w przemyśle… … Słownik języka polskiego
ryć — ndk Xa, ryję, ryjesz, ryj, rył, ryty 1. «robić doły w ziemi; kopać, przekopywać, rozkopywać, grzebać» Kret ryje korytarze w ziemi. Dziki ryły pole. ◊ posp. Ryć pod kimś «działać podstępnie na czyjąś szkodę; intrygować» 2. «wyrzynać na płycie… … Słownik języka polskiego
rzezać — ndk I, rzezaćam, rzezaćasz, rzezaćają, rzezaćaj, rzezaćał, rzezaćany a. IX, rzeżę, rzeżesz, rzeż 1. przestarz. «rżnąć, ciąć, krajać, piłować» Rzezać drzewo. 2. przestarz. «rzeźbić, ryć; wyrzynać, szlifować» Rzezać w kamieniu, bursztynie, drzewie … Słownik języka polskiego
