brunatno
Look at other dictionaries:
brunatno — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. brunatny: Brunatno zabarwiona ciecz. Ufarbowane na brunatno włosy. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
brunatnić — ndk VIa, brunatnićni, brunatnićnił rzad. «zabarwiać na brunatno» przen. Jesień brunatni drzewa. brunatnić się «odcinać się brunatną plamą od tła, być brunatnym» Brunatnią się zaorane pola … Słownik języka polskiego
cyrkon — m IV, D. u, Ms. cyrkonnie, blm 1. chem. «(Zr) pierwiastek chemiczny należący do tytanowców, liczba atomowa 40, wysokotopliwy metal srebrzystobiały, bardzo twardy, używany do wyrobu specjalnych gatunków stali stopowych» 2. miner. «krzemian tego… … Słownik języka polskiego
czeczotka — ż III, CMs. czeczotkatce; lm D. czeczotkatek 1. «Carduelis flammea, ptak z rodziny łuszczaków, upierzony brunatno, wierzch głowy karminowy, kantar i podgardle czarne; gnieździ się na północy Eurazji i Ameryki, w Polsce pojawia się tylko zimą» 2.… … Słownik języka polskiego
kulik — m III, DB. a, N. kulikkiem; lm M. i zool. «Numenius, ptak z rodziny siewek, dość duży, o długim dziobie, upierzeniu rdzawo brunatno szarym w cętki; zamieszkuje tereny podmokłe i wydmowe Europy Środk.wej, Płn. i Azji, znane są dwa gatunki: kulik… … Słownik języka polskiego
kwarc — m II, D. u; lm M. e, D. ów miner. «dwutlenek krzemu, najpospolitszy minerał skorupy ziemskiej, bezbarwny lub zabarwiony, np. na fioletowo, żółto, brunatno, o szklistym połysku; stosowany m.in. w jubilerstwie, przemyśle optycznym, radiotechnice»… … Słownik języka polskiego
kwiczoł — m IV, DB. a, Ms. kwiczołole; lm M. y zool. «Turdus pilaris, ptak leśny z rodziny drozdów, o brunatno siwym upierzeniu, owadożerny, żyje w Eurazji; łowny, ceniony ze względu na smaczne mięso» … Słownik języka polskiego
nocnicówka — ż III, CMs. nocnicówkawce; lm D. nocnicówkawek zool. nocnicówki «Noctuidae, rodzina motyli nocnych, ubarwionych zwykle szaro lub brunatno, obejmująca około 20 tysięcy gatunków, z których ponad 400 występuje w Polsce wśród nich wiele szkodników,… … Słownik języka polskiego
pałka — ż III, CMs. pałkałce; lm D. pałkałek 1. «gruby kij, zwykle tępo zakończony» Uderzyć, walić kogoś pałką. ∆ Pałka gumowa «pręt gumowy z uchwytem, noszony przez policjantów jako rodzaj broni» ∆ Korona z (pięcioma, siedmioma, dziewięcioma) pałkami… … Słownik języka polskiego
rolnica — ż II, DCMs. rolnicacy; lm D. rolnicaic zool. «motyl nocny z rodziny sówek, duży lub średniej wielkości, ubarwiony brunatno lub czerwonawo; larwy żerują nocą na roślinach zielnych, często uprawnych wyrządzając szkody; w Polsce żyje kilkadziesiąt… … Słownik języka polskiego
