- skaleczenie
- n I1. rzecz. od skaleczyć.2. lm D. \skaleczenieczeń«miejsce skaleczone, lekka, niegroźna rana»
Opatrzyć skaleczenie.
skaleczenie się rzecz. od skaleczyć się.
Słownik języka polskiego . 2013.
skaleczenie
Look at other dictionaries:
skaleczenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. skaleczyć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}skaleczenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. skaleczenieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} mała rana na ciele; zranienie … Langenscheidt Polski wyjaśnień
cięcie — n I; lm D. cięć 1. rzecz. od ciąć. przen. «zmniejszenie sum przeznaczanych na jakieś cele, przyznawanych dotacji, świadczeń itp.» Cięcia w budżecie a. cięcia budżetowe. 2. «cios, uderzenie ostrym, tnącym narzędziem; sposób uderzania bronią… … Słownik języka polskiego
draśnięcie — n I 1. rzecz. od drasnąć. 2. lm D. draśnięcieęć «lekkie, powierzchowne skaleczenie, ranka powstała z zadraśnięcia; zadrapanie» Draśnięcie już mu się zagoiło. draśnięcie się rzecz. od drasnąć się … Słownik języka polskiego
kuku — I ndm «głos kukułki samca; wyraz naśladujący ten głos» ◊ A kuku «wykrzyknik wydawany przy niespodziewanym ukazaniu się komuś z ukrycia (zwykle w grze w chowanego)» ◊ pot. Tere fere kuku «głupstwa, bzdury» II n ndm dziec. «skaleczenie, uderzenie,… … Słownik języka polskiego
naskórkowy — przym. od naskórek a) w zn. 1: Naskórkowe skaleczenie. b) w zn. 2: Tkanka naskórkowa u roślin … Słownik języka polskiego
niewinny — niewinnynni 1. «taki, który nie zawinił, nie popełnił nic złego; taki, na którym nie ciąży żadna wina» Oskarżony okazał się niewinny. Uznać kogoś za niewinnego. 2. «nieświadomy zła, bezgrzeszny, czysty, nieskalany; świadczący o takich cechach»… … Słownik języka polskiego
ognić się — ndk VIa, ogni się, ognił się «o ranie, wrzodzie itp.: być w stanie zapalnym, nie goić się, jątrzyć się» Ogniące się skaleczenie … Słownik języka polskiego
plaster — m IV, D. plastertra, Ms. plastertrze; lm M. plastertry 1. «tkanina płócienna lub jedwabna pokryta z jednej strony substancją przyklejającą się do skóry, często zmieszaną ze środkiem leczniczym (drażniącym, przeciwzapalnym, odkażającym itp.);… … Słownik języka polskiego
potłuczenie — n I 1. rzecz. od potłuc. 2. lm D. potłuczenieczeń «stłuczone miejsce na ciele; ślad, skaleczenie od uderzenia, upadku; obrażenie» … Słownik języka polskiego
przyłożyć — dk VIb, przyłożyćżę, przyłożyćżysz, przyłożyćłóż, przyłożyćżył, przyłożyćżony przykładać ndk I, przyłożyćam, przyłożyćasz, przyłożyćają, przyłożyćaj, przyłożyćał, przyłożyćany 1. «zbliżyć coś do czegoś aż do zetknięcia (zwykle w określonym celu) … Słownik języka polskiego
