skrajność — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, lm M. skrajnośćści {{/stl 8}}{{stl 7}} skrajny, najdalszy od normy stopień czegoś; także realizacja czegoś w sposób skrajny, najdalszy od normalnego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Skrajność poglądów. Popadać w skrajność.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
skrajność — Wpadać, przerzucać się z jednej skrajności w drugą zob. drugi 2 … Słownik frazeologiczny
arminianizm — m IV, D. u, Ms. arminianizmzmie, blm rel. «liberalna i tolerancyjna sekta, odłam kalwinizmu w Holandii; łagodzi skrajność doktryny Kalwina, podkreślając zależność zbawienia człowieka od jego uczynków; remonstrantyzm» ‹od nazwiska założyciela… … Słownik języka polskiego
ekstremizm — m IV, D. u, Ms. ekstremizmzmie, blm «podzielanie skrajnych poglądów w danej kwestii, krańcowość, skrajność; stosowanie ostatecznych środków, aby osiągnąć dany cel polityczny, ideologiczny itp.» Ekstremistyczne prądy artystyczne. ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
krańcowość — ż V, DCMs. krańcowośćści, blm «skrajność, ostateczność» Wpadać z jednej krańcowości w drugą … Słownik języka polskiego
ostateczność — ż V, DCMs. ostatecznośćści, blm «ostatni, krańcowy stopień czegoś; krańcowość, skrajność, konieczność» Ostateczność zmusiła go do sprzedaży pamiątek. Pożyczanie pieniędzy to już ostateczność. ◊ Doprowadzić kogoś do ostateczności «doprowadzić… … Słownik języka polskiego
pałka — ż III, CMs. pałkałce; lm D. pałkałek 1. «gruby kij, zwykle tępo zakończony» Uderzyć, walić kogoś pałką. ∆ Pałka gumowa «pręt gumowy z uchwytem, noszony przez policjantów jako rodzaj broni» ∆ Korona z (pięcioma, siedmioma, dziewięcioma) pałkami… … Słownik języka polskiego
radykalizm — m IV, D. u, Ms. radykalizmzmie, blm 1. «bezkompromisowość, skrajność w poglądach i metodach działania, postępowania; postawa i działanie skrajne co do środków i celów» 2. «w polityce: kierunek zmierzający do wprowadzenia zasadniczych zmian w… … Słownik języka polskiego
radykalność — ż V, DCMs. radykalnośćści, blm «bycie radykalnym; skrajność, bezkompromisowość» Radykalność środków, metod. Radykalność poglądów … Słownik języka polskiego
ultra- — «pierwszy człon wyrazów złożonych oznaczający skrajność, najwyższy poziom tego, co wyraża drugi człon wyrazu; poza, ponad (pewną granicą); nadzwyczaj, nadmiernie, skrajnie, np. ultraakustyka, ultradźwięk, ultranowoczesny, ultrakonserwatysta» ‹łac … Słownik języka polskiego