- skrzyczeć
- dk VIIb, \skrzyczećczę, \skrzyczećczysz, skrzycz, \skrzyczećczał, \skrzyczećeli«nawymyślać komuś podniesionym głosem, krzycząc; złajać»
Skrzyczał syna za nieposłuszeństwo.
Słownik języka polskiego . 2013.
skrzyczeć
Look at other dictionaries:
skrzyczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIa, skrzyczećczę, skrzyczećczy, skrzyczećczał, skrzyczećczeli {{/stl 8}}{{stl 7}} krzycząc, napomnieć, skarcić kogoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rodzice skrzyczeli go za to, że wrócił zbyt późno do domu. Lepiej nie dotykaj… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
góra — 1. Brać, wziąć nad kimś górę; być (nad kimś) górą «osiągnąć przewagę nad kimś, zwyciężyć kogoś, mieć lepszą pozycję»: (...) zawsze był górą. Silny, pewny siebie erudyta z lekką skłonnością do protekcjonalizmu. T. Raczek, Pies. 2. Coś bierze nad… … Słownik frazeologiczny
wyjechać — pot. Wyjechać, wyskoczyć z buzią, gębą, posp. z pyskiem, mordą, (na kogoś); wsiąść na kogoś z gębą, posp. z pyskiem «zwymyślać kogoś, skrzyczeć ordynarnie» Wyjechać na zieloną trawkę zob. zielony 3 … Słownik frazeologiczny
wyjeżdżać — pot. Wyjechać, wyskoczyć z buzią, gębą, posp. z pyskiem, mordą, (na kogoś); wsiąść na kogoś z gębą, posp. z pyskiem «zwymyślać kogoś, skrzyczeć ordynarnie» Wyjechać na zieloną trawkę zob. zielony 3 … Słownik frazeologiczny
głowa — ż IV, CMs. głowawie; lm D. głów 1. «część ciała zawierająca mózg i narządy zmysłów, u człowieka i niektórych małp wysunięta ku górze, u zwierząt ku przodowi» Mała, duża, kształtna głowa. Ludzka, rybia, psia głowa. Głowa ptaka, psa, ryby. Ból… … Słownik języka polskiego
góra — ż IV, CMs. górze; lm D. gór 1. «w naukowej terminologii: wyniosłość skorupy ziemskiej powstała w wyniku działalności górotwórczej, wulkanicznej i procesów denudacyjnych; potocznie: każde większe wzniesienie terenu, odcinające się od niżej… … Słownik języka polskiego
objechać — dk, objechaćjadę, objechaćjedziesz, objechaćjedź, objechaćał, objechaćany objeżdżać ndk I, objechaćam, objechaćasz, objechaćają, objechaćaj, objechaćał, objechaćany 1. «jadąc okrążyć coś, przejechać wokół czegoś; zbaczając z drogi ominąć jakąś… … Słownik języka polskiego
obrugać — dk I, obrugaćam, obrugaćasz, obrugaćają, obrugaćaj, obrugaćał, obrugaćany pot. «zwymyślać, zbesztać, skrzyczeć kogoś» Obrugał ich za lenistwo i niechlujstwo. Żona go obrugała, że za późno wrócił do domu. Zostałem obrugany przez szefa. ‹ros.› … Słownik języka polskiego
ochrzanić — dk VIa, ochrzanićnię, ochrzanićnisz, ochrzań, ochrzanićnił, ochrzanićniony ochrzaniać ndk I, ochrzanićam, ochrzanićasz, ochrzanićają, ochrzanićaj, ochrzanićał, ochrzanićany, posp. «skrzyczeć, zwymyślać, zbesztać kogoś» … Słownik języka polskiego
sfukać — dk I, sfukaćam, sfukaćasz, sfukaćają, sfukaćaj, sfukaćał, sfukaćany pot. «odezwać się do kogoś strofująco; skarcić, skrzyczeć» Sfukać kogoś za coś … Słownik języka polskiego
