Główny spadkobierca.
Spadkobierca majątku.
Mianować kogoś swoim spadkobiercą.
Słownik języka polskiego . 2013.
spadkobierca — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIIIa, lm M. spadkobiercacy {{/stl 8}}{{stl 7}} ten, kto dziedziczy po kimś, ten, kto otrzymuje spadek; sukcesor : {{/stl 7}}{{stl 10}}Został jego głównym spadkobiercą. Wyznaczyć spadkobierców. Mianować kogoś swym… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Людвижанка, Барбара — Барбара Людвижанка Barbara Ludwiżanka Дата рождения: 24 января 1908(1908 01 24) Место рождения: Станиславов, Австро Венгрия … Википедия
odpłacić — pięknym za nadobne «odwzajemnić się tym samym, najczęściej złem za doznane zło, zrewanżować się»: Ale los zemścił się na „moralnej” hrabinie za jej złośliwości i odpłacił jej pięknym za nadobne. Wnuk i generalny spadkobierca autorki pamiętników,… … Słownik frazeologiczny
odpłacać — Odpłacić pięknym za nadobne «odwzajemnić się tym samym, najczęściej złem za doznane zło, zrewanżować się»: Ale los zemścił się na „moralnej” hrabinie za jej złośliwości i odpłacił jej pięknym za nadobne. Wnuk i generalny spadkobierca autorki… … Słownik frazeologiczny
sen — 1. Być, zdawać się snem «być, zdawać się czymś niezwykłym, pięknym, nieuchwytnym, nierealnym»: Ponownie ogarnęło go uczucie, że wszystko, co się dzieje, jest snem (...). Z. Kossak, Przymierze. 2. Chodzić, mówić, żyć itp. jak we śnie «chodzić,… … Słownik frazeologiczny
dziedzic — m II, DB. a; lm M. e, DB. ów 1. «osoba przejmująca coś przez spadek; spadkobierca, sukcesor» W późnym wieku doczekał się dziedzica. 2. przestarz. «właściciel majątku ziemskiego, ziemianin» Majątek dziedzica … Słownik języka polskiego
kolator — m IV, D. a, Ms. kolatororze 1. B.=M.; lm MB. y «w automatyce: maszyna analityczno licząca, która z doprowadzonych do niej kart dziurkowanych wybiera kolejno poszczególne karty i rozdziela je na grupy, według rodzaju zapisanych na nich informacji; … Słownik języka polskiego
legat — I m IV, DB. a, Ms. legatacie; lm M. legataci, DB. ów «w starożytnym Rzymie: pierwotnie poseł do obcego państwa; w okresie republiki i cesarstwa dowódca legionu, pomocnik prokonsula lub namiestnik prowincji; w czasach nowożytnych w ogóle poseł,… … Słownik języka polskiego
nieprawowity — nieprawowityici «nie mający prawa do czegoś, nie oparty na prawie, nie mający podstaw prawnych, nielegalny» Nieprawowity spadkobierca … Słownik języka polskiego
podstawić — dk VIa, podstawićwię, podstawićwisz, podstawićstaw, podstawićwił, podstawićwiony podstawiać ndk I, podstawićam, podstawićasz, podstawićają, podstawićaj, podstawićał, podstawićany 1. «umieścić coś pod czymś, poniżej czegoś; podsunąć pod coś;… … Słownik języka polskiego
