spokojny

\spokojnyni, \spokojnyniejszy

1. «zachowujący subiektywny spokój, zrównoważony, niewybuchowy, niegwałtowny; będący wyrazem spokoju, opanowania, równowagi»

Spokojny głos, ton.

Spokojny charakter.

Spokojna twarz.

Spokojne usposobienie.

Spokojne zachowanie.

Udawać spokojnego.

Był z natury spokojny.

◊ Spokojny wariat «o kimś cichym, łagodnym, ale niespełna rozumu»

◊ Mieć spokojne sumienie «mieć świadomość swej prawości, uczciwego postępowania»

◊ Bądź spokojny; możesz być spokojny «zwrot wyrażający zapewnienie, zagwarantowanie czegoś; nie denerwuj się, nie niepokój się»

◊ Być spokojnym o kogoś, o coś «nie troszczyć się, nie martwić się o kogoś, o coś; być pewnym kogoś, czegoś»

◊ Mieć spokojną głowę «nie martwić się, nie przejmować się»

◊ pot. Spokojna głowa! «wykrzyknienie: nie kłopocz się, nie martw się, bądź spokojny»

2. «znajdujący się w stanie spokoju obiektywnego, nieruchomy, cichy, nieburzliwy; niczym nie zakłócony»

Spokojny las.

Spokojna ulica, miejscowość.

Spokojne morze.

Spokojne czasy.

3. «umiarkowany, nie rzucający się w oczy, niejaskrawy»

Spokojna elegancja.

Spokojne kolory.