- spokornieć
- dk III, \spokorniećeję, \spokorniećejesz, \spokorniećej, \spokorniećniał, \spokorniećeli«stać się pokornym, uległym; spotulnieć»
Wygrzeczniał i spokorniał.
Słownik języka polskiego . 2013.
spokornieć
Look at other dictionaries:
spokornieć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}pokornieć {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
inaczej — śpiewać, zaśpiewać «mówić, zacząć mówić coś innego, inaczej niż przedtem; spokornieć, spuścić z tonu»: Ty się dzisiaj prześpisz w naszej celi dla podejrzanych. Wrogów proletariatu. Jutro, jak sobie wszystko przypomnisz, może zaczniesz inaczej… … Słownik frazeologiczny
ogon — 1. Koński ogon «uczesanie kobiece, w którym dość długie włosy są ujęte wysoko i związane z tyłu przy samej głowie»: Miała orzechowe oczy i długi koński ogon. W. Kowalewski, Bóg. 2. Wlec się, iść, zostawać, znajdować się w ogonie a) «nie… … Słownik frazeologiczny
spuścić — 1. Nie spuścić kogoś, czegoś z oczu (z oka) a) «nieustannie na kogoś, na coś patrzeć, ani na chwilę nie przestać kogoś, czegoś obserwować»: (...) zaczął nasłuchiwać, nie spuszczając mnie jednak z oka. R. Antoszewski, Kariera. b) «pilnować, strzec … Słownik frazeologiczny
spuszczać — 1. Nie spuścić kogoś, czegoś z oczu (z oka) a) «nieustannie na kogoś, na coś patrzeć, ani na chwilę nie przestać kogoś, czegoś obserwować»: (...) zaczął nasłuchiwać, nie spuszczając mnie jednak z oka. R. Antoszewski, Kariera. b) «pilnować, strzec … Słownik frazeologiczny
spotulnieć — dk III, spotulniećeję, spotulniećejesz, spotulniećej, spotulniećniał, spotulniećnieli, spotulniećniały, spotulniećniali «stać się potulnym; spokornieć, złagodnieć, ścichnąć» Dziecko spotulniało. Ktoś spotulniał po odbyciu kary … Słownik języka polskiego
spuścić — dk VIa, spuszczę, spuścićcisz, spuść, spuścićcił, spuszczony spuszczać ndk I, spuścićam, spuścićasz, spuścićają, spuścićaj, spuścićał, spuścićany 1. «puścić coś z góry w dół, pochylić ku dołowi, obniżyć, zrzucić, zsunąć» Spuścić głowę. Spuścić… … Słownik języka polskiego
śpiewać — ndk I, śpiewaćam, śpiewaćasz, śpiewaćają, śpiewaćaj, śpiewaćał, śpiewaćany 1. «wykonywać głosem jakąś melodię, jakiś utwór muzyczny» Śpiewać chórem, solo. Śpiewać na głosy, w duecie, w chórze. Śpiewać basem, sopranem. Śpiewać półgłosem, na cały… … Słownik języka polskiego
ton — I m IV, D. u, Ms. tonnie; lm M. y 1. fiz. muz. «dźwięk wywołany przez drgania harmoniczne proste jakiegoś źródła dźwięku; potocznie w lm: melodia, dźwięki czegoś, jakiegoś instrumentu» Spiżowe tony dzwonów. Tony skrzypiec, fortepianu. Tony muzyki … Słownik języka polskiego
zaśpiewać — dk I, zaśpiewaćam, zaśpiewaćasz, zaśpiewaćają, zaśpiewaćaj, zaśpiewaćał, zaśpiewaćany rzad. zaśpiewywać ndk VIIIa, zaśpiewaćśpiewuję, zaśpiewaćśpiewujesz, zaśpiewaćśpiewuj, zaśpiewaćywał, zaśpiewaćywany 1. «wykonać jakiś utwór muzyczny, jakąś… … Słownik języka polskiego
